บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 10 หน้า 7
สโรชินียิ้ม หันไปมองที่ท่าน้ำ “อากาศกำลังดี ไปพายเรือกันมั้ยคะ?” อัคนีมองที่ท่าน้ำ แล้วหันไปมองที่บ้าน เป็นห่วงทิพอาภา “พวกคุณทุกคนมีคำถามในใจของตัวเองที่พาให้มาถึงที่นี่ ถ้าคุณไปกับฉัน คุณอาจจะได้คำตอบของคุณ... เชิญค่ะ”
สโรชินีเดินนำอัคนีไปที่ท่าน้ำ อัคนีเดินตามไป
ทิพอาภา เชษฐาเดินลงบันไดทางฝั่งที่จะไปท่าน้ำ มองหาอัคนี เชษฐาเอามือถือถ่ายรอบๆไปด้วย
“พี่อัคจะลงมาเดินแถวนี้เหรอทิพ?”
ทิพอาภามองเห็นท่าน้ำ “มีท่าน้ำตรงโน้นเชษฐ์!!”
ทิพอาภา เชษฐาเดินลงไปที่ท่าน้ำ มองหาอัคนี สโรชินีนั่งอยู่กับอัคนีในเรือที่เพิ่งพายออกไปจากท่าน้ำไม่ไกล สโรชินีเห็นทิพอาภากับเชษฐา
“มีอะไรหรือเปล่าครับ?” อัคนีถามขึ้น
สโรชินียิ้มให้ “ไม่มีอะไรค่ะ”
อัคนีหันไปมองที่ท่าน้ำ แต่กลับไม่เห็นทิพอาภากับเชษฐา เพราะสโรชินีพรางเอาไว้ ทิพอาภา เชษฐามองไปที่ลำคลอง ก็ไม่เห็นอัคนีและสโรชินี เพราะสโรชินีพรางไว้เช่นกัน
“ไม่เห็นมีพี่อัคเลยทิพ... ไปดูที่อื่นดีกว่า!”
เชษฐา ทิพอาภาเดินกลับเข้าไปที่ตัวบ้าน เชษฐาถ่ายรูปไปด้วย ในเฟรมกล้องมือถือ เห็นจันโผล่เข้ามา เชษฐาชะงัก ลดกล้องลง ทิพอาภาจำได้ว่าจันคือคนที่อยู่กับอัคนีในฝันของตนเอง
“ขอโทษครับ..นายผู้หญิงสั่งให้ผมพาพวกคุณไปชมบ้าน”
“คุณสโรชินีกลับมาแล้วเหรอคะ?”
“ยังครับ”
“แล้วพี่อัคล่ะครับ? พวกผมลงมาตามหา ไม่รู้หายไปไหน”
“คุณอัคนีไม่เป็นไรครับ อีกสักครู่คงจะกลับมา เชิญครับ”
เชษฐา ทิพอาภาจำต้องเดินกลับขึ้นเรือน จันเดินขึ้นเรือนไป
วิชิตเดินวนไปมาอยู่หน้าบ้านด้วยความหงุดหงิด“มาถึงที่ กลับไปมือเปล่า กูโดนกระทืบแน่!”
วิชิตมองบนกำแพง แล้วพยายามหาทางปีนอีก เท้าวิชิตเหยียบไปเจอบางอย่างแข็งๆ วิชิตแหวกพุ่มไม้ดู เห็นเป็นส่วนหนึ่งของรูปปั้นอะไรสักอย่างสีขาว วิชิตรีบดึงต้นไม้ที่คลุมอยู่ออกจนหมด เป็นสิงห์เก่าแก่ แต่หางเป็นโลหะทองคำสีหม่น วิชิตเอาชายเสื้อไปลองเช็ดดู เห็นทองคำวาวขึ้น
“ทองแท้นี่หว่า!! ไม่เสียเที่ยวแล้วเว้ย”