บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนจบ หน้า 2
8 มกราคม 2564 ( 15:00 )
4.6M
1
“ความจริงคุณกั้งตามคุณพิศุทธิ์ไปก็ได้นี่ครับ”
กะรัตส่ายหน้า “ตามไปเพื่ออะไรคะ ในเมื่อเขาแสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการใช้ชีวิตร่วมกับฉันแล้ว เขาไม่ต้องการฉันแล้ว เขาถึงทิ้งฉันไปแบบนี้”
“คุณกั้ง...”
กะรัตตัดบทก่อนร้องไห้ต่อหน้าศิวา “..อย่าห่วงฉันเลย ฉันโอเค ยังมีคนอื่นที่เจอชะตากรรมหนักหนากว่าฉันอีก”
กะรัตเดินออกไป ศิวามองกะรัตแล้วคิดถึงสายน้ำผึ้ง
สายน้ำผึ้งนั่งนิ่งอยู่บนเตียงในสภาพผมยุ่งเหยิงปรกหน้า รสสุคนธ์มองอย่างเป็นห่วง
“ผึ้ง!!”
“ผึ้งจะกลับบ้าน”
“แต่ผึ้งต้องรักษาตัว......”
“พาผึ้งกลับบ้าน!!”
“แต่....”
“พาผึ้งกลับบ้าน ได้ยินมั้ยว่าผึ้งจะกลับบ้าน...”
สายน้ำผึ้งเขวี้ยงข้าวของด้วยความเกรี้ยวกราด ก่อนจะร้องไห้ซุกหน้าลงบนเตียง รสสุคนธ์ได้แต่มองสายน้ำผึ้งทั้งน้ำตา กรรมที่สายน้ำผึ้งทำไว้กับผู้อื่นกำลังตามมาเอาคืน
นวลเอาไวน์มาเสิร์ฟกะรัตที่นั่งอ่านเอกสารกองโตอยู่
“เอาทำไมนวล?”
“ก็เผื่อคุณกั้งจะเรียก นวลก็เตรียมไว้ก่อน นวลเข้าใจนะคะว่าเวลาแบบนี้ คุณกั้งต้องพึ่ง......”
นวลพูดไม่ทันจบ กะรัตก็ลุกขึ้นเอาขวดไวน์ไปทิ้งถังขยะ
“ต่อไปเอาเหล้าทิ้งให้หมด ฉันไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกแล้ว เข้าใจ๋?”
นวลตกใจ “เป็นไปได้เหรอเนี่ย”
“นวล!!” นวลเอาถาดเครื่องดื่มออกไป กะรัตมองเอกสาร แต่พลิกเอกสารออกมาเป็นจดหมายของพิศุทธิ์ กะรัตเอาจดหมายของพิศุทธิ์ขึ้นมา
“ฉันจะเป็นกะรัตที่ดีให้ได้ แม้ว่ามันจะไม่มีวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกก็ตาม”
กะรัตมองซองจดหมาย ก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาทำงาน
กะรัตยืนสั่งงานกับเด็กในร้าน รสสุคนธ์เปิดประตูเข้ามา กะรัตหันไปเห็น
“น้ารส!”
“หนูกั้ง!!”
รสสุคนธ์เห็นหน้ากะรัต รสสุคนธ์ก็น้ำตาไหลออกมา กะรัตเห็นก็ตกใจรีบเข้าไปหา
“น้ารส!เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
ความอ่อนแอของรสสุคนธ์พรั่งพรูออกมา กะรัตได้แต่จับตัวรสสุคนธ์ปลอบใจ
“น้าต้องขอโทษหนูกั้งด้วยที่ผึ้งทำร้ายหนูกั้งแบบนั้น!!”