บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนจบ หน้า 3
8 มกราคม 2564 ( 15:00 )
4.6M
1
“ช่างมันเถอะน้า กั้งมันพวกดวงแข็ง ไม่ตายง่ายๆหรอก”
กะรัตพยายามทำให้บรรยากาศดีแต่รสสุคนธ์กลับน้ำตาซึม
“น้ารสไม่เอา เลิกร้องไห้ได้แล้ว”
“ถ้าผึ้งมันมีสติ คิดได้ ผึ้งกับกั้งคงไม่เป็นแบบนี้ ความเป็นเพื่อนของพวกหนูก็คงไม่ถูกทำลาย”
“อย่าพูดถึงมันอีกเลยน้า ยังไงมันก็คงกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้”
“กั้ง..น้าขอให้กั้งอโหสิให้ผึ้งมันได้มั้ย ตอนนี้ผึ้งเค้าได้รับกรรมของเค้าอย่างสาสม แล้ว ผึ้งเหมือนคนที่ตายไปแล้วทั้งเป็น อโหสิให้เขาเถอะนะ”
กะรัตฟังนิ่งไม่บอกอารมณ์ใดๆ
รสสุคนธ์อุ้มน้องพีทพร้อมเก็บของเตรียมจะออกจากโรงพยาบาล
“เดี๋ยวน้าไปเอายาให้ผึ้งก่อนนะ ผึ้งออกไปรอน้าที่ลอบบี้ก่อนก็ได้” รสสุคนธ์อุ้มน้องพีทออกไป
สายน้ำผึ้งยืนมองอยู่ที่หน้าต่างระเบียงห้องอย่างเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดบางอย่าง
กะรัตเดินเข้ามาที่โรงพยาบาล กะรัตจะเดินเข้าประตู แล้วต้องชะงัก กะรัตตัดสินใจกลับไปที่รถ แล้วกะรัตมองตรงไปที่รั้วโรงพยาบาลริมถนน แล้วเห็นบางอย่าง สีหน้ากะรัตชะงัก สายน้ำผึ้งเดินออกจากลิฟท์อีกตัวข้างๆ ทั้งคู่มองกัน กะรัตตกใจที่เห็นหน้าสายน้ำผึ้ง สายน้ำผึ้งเองก็ตกใจที่เห็นกะรัตมาที่นี่ กะรัตมองอึ้ง สายน้ำผึ้งทนอับอายไม่ไหว วิ่งหนีออกไป
น้ำผึ้งเดินร้องไห้บนสะพานลอยมีผ้าพันคอคอยปิดหน้าอยู่ ทันใดนั้นลมพัดผ้าพันคอที่สายน้ำผึ้งใช้ปิดแผลที่ใบหน้านั้นปลิว เผยให้คนที่อยู่แถวนั้นเห็นหน้าของสายน้ำผึ้งที่มีแผลเหวอะหวะแล้วต่างตกใจ สายน้ำผึ้งทนไม่ได้ที่ตัวเองต้องถูกมองด้วยสายตาสมเพช ตกใจ กลัวแบบนี้ สายน้ำผึ้งมองไปที่ด้านล่างเห็นรถวิ่งไปมาสายน้ำผึ้งตัดสินใจ ปีนรั้วสะพายลอยทำท่าจะกระโดดลงจากสะพาน ทันใดนั้นกะรัตพุ่งเข้าคว้าตัวสายน้ำผึ้งลงจากรั้วสะพานลอย สายน้ำผึ้งผลักกะรัตออกจากตัวเอง “มาช่วยฉันทำไม!!”
“ไหนว่าเก่ง ไหนว่าฉลาดนักหนา !!แล้วทำไมถึงทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้ล่ะ!!”
“มันเรื่องของฉัน!!!!”
สายน้ำผึ้งจะปีนรั้วสะพานลอยขึ้นไปกระโดดฆ่าตัวตายอีก กะรัตเข้าไปยื้อยุดฉุกกระชากสายน้ำผึ้งให้ลงมา สายน้ำผึ้งสะบัดตัวสู้กะรัต
“ปล่อยฉัน !! ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!”
“ถ้าแกตาย แล้วลูกแกจะอยู่ยังไง”
“แกก็อยากให้มันตายตามพ่อมันแล้วนี่ ! มันจะได้ไม่อยู่เป็นเสี้ยนหนามทิ่มแทงใจแกไง!”
“ฉันไม่ได้อยากยุ่งกับคนอย่างแกหรอก ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันก็คงอยากเห็นแกตายวันละร้อยครั้ง แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ต่อให้ฆ่าแกตาย ฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงอะไรได้”
สายน้ำผึ้งอึ้งมองกะรัตอย่างไม่อยากเชื่อว่ากะรัตจะพูดแบบนั้น
“เพราะชีวิตเราสองคนเละเทะมามากพอแล้ว ต่อให้ฉันแค้นแกต่อ อยากสู้กับแกต่อ แล้วมันได้อะไร ต่างคนต่างต้องสูญเสีย เกมส์นี้มันไม่มีใครชนะหรอกมีแต่แพ้กับแพ้ มีแต่คนต้องเจ็บ และคนที่เจ็บก็เป็นคนที่เขารักเราทั้งนั้น”