บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 1 หน้า 4
พิศุทธิ์พูดนิ่งๆแต่น้ำเสียงจริงจัง “ผมเชื่อว่าผมทำถูกต้อง อีกคนต่างหากที่ทำไม่ถูก มันไม่ใช่แค่พวกผมเท่านั้นที่ต้องหาร้านใหม่ ยังมีคนอีกมากมายที่วางแผนจะพาครอบครัวทานอาหารที่นี่ กลับต้องผิดหวัง เพราะคนๆเดียว คุณเป็นอีกคนที่ผมชื่นชมในจิตสำนึกผิดชอบชั่วดี หวังว่าคุณคงไม่ปล่อยให้เงินของผู้หญิงคนนั้นซื้อสำนึกของคุณได้”
เจ้าของร้านเกาหัวเครียดว่าจะเอายังไงดี เจอคนตรงๆเข้าไป จะทำยังไงดีล่ะตู
“งั้นเอาอย่างนี้ได้ไหมครับ ถ้าคณะของอาจารย์ ลงไปจัดเลี้ยงที่ชายหาดหน้าร้าน ผมลดราคาให้อีก 50% ตกลงไหมครับอาจารย์ ?”
พิศุทธิ์นิ่งดูไม่ออกว่าคำตอบคืออะไร
ในห้องแต่งตัวในบ้านพักตากอากาศ ชุดราตรีราคาแพงถูกกะรัตโยนลงบนโต๊ะด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวดีไซน์เนอร์รีบเข้าไปประคองชุดราคาแพงของตัวเองอย่างถนอม ช่างแต่งหน้าและช่างทำผมต่างถอยกรูด อยู่มุมห้อง ไม่อยากโดนลูกหลง
“ไอ้นั่นมันเป็นใคร ถึงกล้าสั่งให้ฉันจัดงานที่ชายหาด !! อ๋อ…นี่มันคงรู้ว่าฉันรวย เลยแกล้งมีปัญหาหวังเรียกร้องเงินจากฉันล่ะสิ”
นวลถอนใจ “แหม ..คนเราก็ไม่ได้คิดแบบนั้นหมดทุกคนหรอกค่ะ คุณกั้ง”
“แต่ทุกคนที่ฉันเจอในชีวิต มันมีแต่พวกคิดแบบนี้”
นวลชะงักเพราะกะรัตพูดจริง ชีวิตของกะรัตมีแต่คนเข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์ นั่นเป็นอีกสิ่งนึงที่ทำให้นวลสงสารกะรัต แม้กะรัตจะปากร้าย แต่จริงๆกะรัตน่าสงสาร
นวลพยายามพูดโน้มน้าว “นวลว่าคุณกั้งจัดงานริมหาดเหมือนเดิมมันก็ได้บรรยากาศอยู่แล้วนะคะ ถ่ายรูปก็สวยด้วย”
“ไม่ ! คนอย่างกะรัต อยากได้อะไรต้องได้ ! ฉันจะไปจัดการเอง!”
กะรัตยังใส่เสื้อคลุมเดินโครมครามออกจากห้องไป
นวลเครียด “บรรลัยแล้ว!! คดีเก่ายังไม่ทันซาจะก่อคดีใหม่อีกแล้ว คุณพวงหยกแหกอกตูแน่ ! ทำยังไงดีวะ?! ทำยังไงดี !! มีคนเดียวเท่านั้นที่จะห้ามคุณกั้งได้ !!!!”
นวลรีบหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาใครบางคนอย่างเร่งร้อน
หน้าบ้านพักตากอากาศของกะรัต กะรัตเดินถลาเป็นพายุพุ่งไปที่รถ นวลวิ่งตามออกมา สมหวังเพิ่งขับรถเข้ามาจอดและลงจากรถเพื่อไปเปิดประตูให้น้ำผึ้ง แต่โดนนวลตะโกนเรียกมาช่วยก่อนที่สมหวังจะไปเปิดประตูให้น้ำผึ้ง
“พี่หวัง !! ขวางคุณกั้งไว้ที !”
สมหวังรีบมายืนขวางกะรัต เห็นสายตากะรัตจ้องเอาจริงใส่สมหวัง สมหวังกลืนน้ำลายเอื้อก
สมหวังวิงวอน “คุณกั้งอย่าไปไหนเลยนะครับ เดี๋ยวเกิดเรื่องขึ้นมา ผมต้องโดนคุณพวงหยกตัดเงินเดือนแน่ !”
“เงินเดือนแก ไม่ใช่เงินเดือนฉัน!”
กะรัตผลักสมหวังเซหัวทิ่มกับพื้น กะรัตขึ้นรถ นวลรีบวิ่งไปห้ามกะรัต
“คุณกั้งใจเย็นๆก่อนนะคะ คุณกั้งเพิ่งขึ้นหน้าข่าวสังคมไป ขืนมีข่าวอีก..คุณพวงหยกกรี๊ดแตกแน่ๆ…”
นวลไม่ทันพูดจบ กะรัตผลักนวลลงไปล้มทับสมหวัง
“คนอย่างฉันก็ไม่เคยมีข่าวดีๆอยู่แล้ว!”
กะรัตจะขึ้นรถ ทันใดนั้นตัดรับประตูรถที่สมหวังขับเข้ามาเปิดออก น้ำผึ้งเดินลงจากรถมาหากะรัตกะรัตมองน้ำผึ้งอย่างดีใจ
“ผึ้งมาพอดีเลย ไปจัดการคนกัน!”
น้ำผึ้งไม่ห้าม แต่พูดนิ่งๆ ตรงกันข้ามกับอาการลนลานของนวลและสมหวัง
“จะไปก็ได้นะกั้ง แต่ถ้าก๋งรู้ว่ากั้งทำแบบนี้ ก๋งคงไม่ภูมิใจด้วยแน่ๆ”
กะรัตชะงักกึก !
นวลกับสมหวังแอบกระซิบกัน
“ฉันคิดไม่ผิดจริงๆที่ให้พี่รีบไปรับคุณผึ้งให้รีบมา! ไม่มีใครรู้จุดอ่อนคุณกั้งเท่าคุณผึ้งอีกแล้ว”
น้ำผึ้งยืนมองกะรัตนิ่งๆ แม้กะรัตดูดีสง่ากว่าน้ำผึ้ง แต่ในใบหน้าเรียบนิ่งของน้ำผึ้งกลับดูมีพลังความแข็งแกร่งเหนือกว่ากะรัต
ในห้องรับแขกในบ้านพักตากอากาศ กะรัตเดินบ่นนวลเข้ามา
“วันหลังฉันจะยึดมือถือของเธอ !! จะได้ไม่ต้องโทรไปฟ้องผึ้งอีก !”
น้ำผึ้ง นวล เดินตามกะรัตเข้าบ้านมา นวลหน้าจ๋อย
“ก็นวลเป็นห่วงคุณกั้งนี่คะ ดีที่คุณผึ้งมาถึงที่นี่พอดี ไม่อย่างนั้น…”
กะรัตดีดนิ้วดัง ป๊อก ! ป๊อก ! ให้นวลหยุดพูด “หยุดพูดแล้วไปเอาน้ำแร่มา”