บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 23 หน้า 16
13 มีนาคม 2557 ( 12:07 )
4.6M
1
กะรัตมีสายระโยงระยางอยู่เต็มไปหมด พิศุทธิ์ค่อยๆเดินเข้ามาจับมือกะรัต น้ำตาพิศุทธิ์จุกมาที่คอ..ให้เข้มแข็งแค่ไหนแต่เห็นสภาพคนรักเป็นแบบนี้พิศุทธิ์ก็เข้มแข็งไม่ไหว
พิศุทธิ์ค่อยๆทรุดนั่งลงไปจับมือกะรัตมาไว้แนบหน้าของตัว กะรัตยังไม่ได้สติ แต่ในสำนึกของกะรัตกลับรู้สึกถึงพิศุทธิ์ กะรัตที่นอนไม่ได้สติกลับมีน้ำตาไหลออกมา
คนสองคนสื่อสารกันผ่านความรู้สึก แต่ไม่อาจเห็นกันได้
ที่หน้าห้องคนไข้ รสสุคนธ์ได้แต่ร้องไห้ ร้องไห้
“ผมจะดูแลเรื่องค่ารักษาพยาบาลของสายน้ำผึ้งทุกอย่าง คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
“ขอบคุณมากนะคุณศิวามันคงเป็นเวรเป็นกรรมของผึ้งมัน น้าเองก็ต้องขอโทษที่ผึ้งทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อนไปกันหมด”
“ผมต่างหากที่ต้องขอโทษคุณน้า ขอโทษนะครับที่มีส่วนทำให้ทุกอย่างต้องจบลงแบบนี้”
ศิวายกมือไหว้รสสุคนธ์ น้ำตาคลอก่อนจะก้มลงกราบ ”ผมขอโทษ”
ทั้งสองมองผ่านกระจกเข้าไปเห็นสายน้ำผึ้งนอนอยู่บนเตียงมีผ้าพันหน้าไม่ไหวติง
กะรัตหลับอยู่เต็มไปด้วยสายระโยงระยาง หน้ากะรัตซีดเผือด พวงหยกค่อยเอื้อมมือไปแตะหน้าผากลูกสาว น้ำตาพวงหยกไหลออกมาเพราะความเป็นห่วงลูกสาว
“กั้งเอ๊ย แกตื่นมาคุยกับแม่ซะทีสิ..แกชอบว่าฉันทำอะไรเลวๆกับแกตั้งหลายอย่าง..แล้วนี่แกจะไม่รีบตื่นมาให้ฉันทำอะไรดีๆ เพื่อแกบ้างเลยหรือไง..แกนี่มันเด็กนิสัยไม่ดีจริงๆ”
ที่หน้าประตูกฤชมองผ่านกระจกเห็นสิ่งที่พวงหยกทำ กฤชรู้ว่าพวงหยกกำลังเจ็บปวดมาก เขาเองก็ต้องทบทวนตัวเองเช่นกัน
รสสุคนธ์ช่วยเช็ดตัวให้สายน้ำผึ้ง สายน้ำผึ้งรู้สึกตัว
“ผึ้ง!!”
“น้ารส!!ทำไมผึ้งมองอะไรไม่เห็นเลย” หน้าสายน้ำผึ้งเต็มไปด้วยผ้าพันแผล
“พอดีมีเศษแก้วเข้าตาผึ้ง หมอผ่าออกแล้ว อีกไม่กี่วันพอแผลหาย หมอเขาก็เปิดผ้าพันแผลให้ผึ้งนะ”
สายน้ำผึ้งคลำไปที่หน้าตัวเอง “หน้าผึ้งจะเป็นอะไรมั้ยน้ารส?”
รสสุคนธ์น้ำตาไหล “ไม่เป็นไรหรอกผึ้ง เดี๋ยวผึ้งก็หาย”