บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 23 หน้า 20
13 มีนาคม 2557 ( 12:07 )
4.6M
1
“ผมบอกตัวเองว่าจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคุณ ไม่ให้คุณเจ็บเหมือนในอดีต จะใช้ความรักของผม พาคุณไปข้างหน้าให้ได้ ผมอยากมีคุณ ..ผมขอโทษที่ทำตามสัญญาไม่ได้ ..ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องร้องไห้เพราะผมมาตลอด ..ผมขอโทษที่พาคุณเดินข้างหน้าต่อไปไม่ได้ ถ้าคุณอยากอภัย ..ผมไม่ขอให้คุณอภัยให้ผม แต่อยากขอให้คุณรู้จักการอภัยให้ตัวเองและอภัยให้คนอื่น คุณเจ็บเพราะอดีตมามากแล้ว อย่าให้เหตุการณ์นั้นมาทำร้ายคุณอีก ปลดปล่อยตัวเองจากความแค้น ..เมื่อคุณหลุดจากกำแพงที่คุณสร้างขึ้น คุณจะเห็นความสุขที่แท้จริง จำไว้นะกั้ง ..ความรักของผมไม่เคยไปไหน มันยังอยู่ที่แหวนบนนิ้วคุณ และผมยังรอดูวันที่คุณมีความสุขอีกครั้งนะกั้ง ..ผมรักคุณ”
กะรัตร้องไห้
กุนตีกับพวงหยกนั่งทานอาหารเช้าอยู่ กันตาหน้าตาหมองๆ รีบเดินออกไปทำงาน กุนตีมองตามกันตาที่ไม่พูดคุยกับใคร
หน้าบ้านพวงหยก กะรัตนั่งเหม่อๆคนเดียวที่เก้าอี้ในสนามหญ้าหน้าบ้าน กุนตีกับพวงหยก เดินเข้ามามองอาการกะรัตแล้วหนักใจ
ในห้องพักที่อเมริกา พิศุทธิ์นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ โดยที่บนโต๊ะมีรูปแต่งงานของพิศุทธิ์กับกะรัต พิศุทธิ์เงยหน้ามองรูปกะรัตอย่างอาวรณ์
ในโรงพยาบาล ศิวายืนมองอาการสายน้ำผึ้งอยู่หน้าห้องพักสายน้ำผึ้ง แล้วเดินไปแอบมองคิดถึงกันตาด้วยหัวใจที่เจ็บปวด
ในห้องนอนกะรัต กะรัตนอนกอดเสื้อของพิศุทธิ์บนเตียงกว้างอย่างเดียวดาย กะรัตคิดถึงพิศุทธิ์สุดหัวใจ
ในห้องพักพิศุทธิ์ที่อเมริกา พิศุทธิ์นอนคนเดียวอย่างเหงาๆบนเตียงกว้าง
รสสุคนธ์ป้อนข้าวสายน้ำผึ้ง แต่สายน้ำผึ้งหงุดหงิดปัดช้อนออก
“น้ารส!!เมื่อไหร่หมอจะเอาไอ้ผ้าพันหน้าผึ้งออกซะที นี่ผึ้งรำคาญจะแย่อยู่แล้ว ไหนน้ารสบอกว่าหน้าผึ้งไม่เป็นไรมากไง แล้วทำไมจนป่านนี้หมอยังไม่เปิดหน้าให้ผึ้งอีก หน้าผึ้งเป็นอะไรกันแน่” “ใจเย็นๆสิผึ้ง หมอเขาคงอยากให้แผลหายสนิท”
“ใจเย็นเหรอ น้ารสลองมาเป็นผึ้งบ้างมั้ย มองอะไรก็ไม่ถนัด จะไปไหนก็ไม่ได้ ต้องมาติดแหง็กอยู่แบบนี้ น้ารสรีบไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้เลย ให้มาเอาไอ้ผ้าบ้านี่ออกไปได้แล้ว”
“ผึ้ง..แต่หมอ”
“ไปสิ..ผึ้งบอกให้ไปไง..ไปตามหมอมา”
รสสุคนธ์จำต้องออกไปไม่งั้นสายน้ำผึ้งคงคลั่งไปมากกว่านี้