บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 23 หน้า 17
13 มีนาคม 2557 ( 12:07 )
4.6M
1
สายน้ำผึ้งเอามือกุมท้องตัวเอง “น้ารส..ลูกผึ้งล่ะ!! ลูกผึ้งไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“เขาไม่อยู่กับเราแล้วลูก”
สายน้ำผึ้งกุมท้องแน่น นิ่ง อึ้ง “ดีแล้ว ให้เค้าไปเกิดใหม่ดีกว่า อย่ามาเกิดเป็นลูกคนอย่างผึ้งเลย ผึ้งง่วงจังน้ารส”
สายน้ำผึ้งนอนหันหลังให้รสสุคนธ์ ปกปิดความเสียใจเรื่องลูก รสสุคนธ์ปิดปากร้องไห้ รสสุคนธ์เองก็แทบจะหมดแรงที่จะต่อสู้กับโชคชะตาของหลานสาว
กันตาเดินมาตามทาง กันตาชะงักเมื่อศิวามาดักหน้า ทั้งสองมองหน้ากัน
“ผมขอคุยกับคุณได้มั้ยครับ?”
ชั่วโมงนี้กันตาไม่เลือกที่จะวิ่งหนีไปไหนอีก กันตาพร้อมจะเผชิญหน้ากับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
“ผมมาเพื่อขอโทษคุณ ..ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำ มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด และผมไม่สมควรจะไม่ได้รับการอภัยจากคุณ”
กันตาพยายามกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ให้ศิวาเห็นว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร
“แค่นี้ใช่มั้ยคะเรื่องที่คุณต้องการคุยกับฉัน”
กันตาหันกลับจะเดินผ่านหน้าศิวา “ผมรักคุณนะคุณก้อย”
กันตานิ่งเฉย แต่แววตาของกันตาสั่น
“ผมอยากให้คุณรู้ว่าทั้งชีวิตและหัวใจของผมไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณ”
มือของศิวากับมือของกันตาใกล้กันแค่เอื้อมแต่ไม่สามารถเอื้อมถึงกันได้
“คุณคือคนที่ผมคงหาไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้ คุณคือคนเปลี่ยนชีวิตผู้ชายเลวๆ อย่างผมที่ไม่เคยเชื่อในความรัก ให้ผมได้พบรักแท้”
มืออีกข้างของกันตากำไว้แน่นต้องอดทน ต้องเข้มแข็ง
“คุณต่างหากที่สอนฉัน ให้ฉันรู้ว่าเวลาเราเจ็บปวดเพราะคนที่เรารักมันทรมานแค่ไหน ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉันจะรักคุณได้มากขนาดนี้”
ศิวาแทบอยากจะดึงกันตาเข้ามากอด คำว่ารักของกันตาทำให้ศิวามีความหวัง
“ยกโทษให้ผมได้มั้ย”
“ฉันตอบไม่ได้ ฉันทนไม่ได้ที่ต้องอยู่กับความหวาดระแวงว่าคุณจะหลอกลวงอะไรฉันอีก ความเชื่อใจมันสร้างได้แต่ถ้าคุณทำลายมัน คุณจะไม่มีวันได้มันกลับคืนมาอีกเลย ขอบคุณสำหรับความรักที่คุณมีให้ฉัน แต่อย่าให้ความรักของคุณมันทำร้ายฉันอีกต่อไปเลยค่ะ”
กันตาตัดสินใจก้าวเท้าออกไปจากชีวิตศิวา กันตาเดินผ่านศิวาไปด้วยความพยายามที่จะเข้มแข็ง แต่พอเลยศิวาไป กันตาไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ ศิวาหันมองกันตา เขาไม่สามารถรั้งความรักครั้งเดียวในชีวิตให้อยู่กับตัวเขาได้อีกต่อไป