บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 26 (ตอนจบ) หน้า 13
แขไขมองแสงคำที่เลือดไหลจากแผลที่ไหล่ อรองค์กำลังเอาผ้าพันแขนให้แสงคำ “ไหวมั้ยคะ”
“ผมไหว รีบพาคุณแขไขไปชี้ตัวฆาตกรอีกคนที่ปาง”
อรองค์เห็นด้วย รีบประคองพี่สาวออกห่างจากศพบุญลือ
แสงคำคว้าปืน แล้วนำอรองค์ แขไข ออกประตูไปอย่างเร็ว
วันดีสายตากราดเกรี้ยว กรีดเสียงเอ่ยความจริงท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน “อัศดายุไม่ใช่ลูกนังแขไข ไม่ใช่ลูกคุณธรรพ์”
เนื้อนางสังหรณ์ใจ “หมายความว่าอะไร”
“หมายความว่า อัศดายุคือลูกของคุณณไตรกับเนื้อนาง” ณไตรกับเนื้อนางยืนอึ้ง
“เป็นไปไม่ได้ แกโกหก ฉันอยู่ตรงนั้น” แม่นายไม่เชื่อ
“แต่ฉันเป็นคนทำคลอดให้ลูกเนื้อนาง คืนนั้นเด็กที่ตายไม่ใช่ลูกเนื้อนาง แต่เป็นลูกแขไขกับธรรพ์”
“คุณหนู ... คุณหนูเป็นลูกเนื้อนาง”
“ป้าวันดี จิตใจป้าทำด้วยอะไร ถึงให้เนื้อนางกับผมคิดว่าลูกตายไปแล้ว” ณไตรไม่เข้าใจว่าทำไมวันดีถึงทำเช่นนี้
“ก็ถามแม่แกสิว่าใจมันทำด้วยอะไร นี่คือเวลาที่ฉันรอคอยมาทั้งชีวิต ตลอดเวลาที่ฉันต้องก้มหัวรับใช้แก แม่นาย” วันดีจ้องแม่นายมองหยามอย่างสะใจ “แกเกลียดเนื้อนาง ฉันก็เลยให้แกได้อุ้มชูเลี้ยงดูลูกเนื้อนางมาตั้งหลายปีเพราะคิดว่าเป็นลูกแขไข ฉันก็ใช้ความแค้นที่แกมีทำลายตัวแกเอง”
วันดีหัวเราะหยัน ตรงข้ามกับแม่นายที่จ้องวันดีแทบจะเข้าไปฆ่าให้ตายคามือ “ฉันชุบเลี้ยงแกมาไม่ดีหรือไง วันดี แกถึงเนรคุณฉันได้ขนาดนี้”
“นี่คือการแก้แค้นของแม่อย่างฉันไงล่ะ แม่นายศรีวัลลา ฃแกพรากลูกไปจากอกฉัน”
แม่นายใจหายวาบ มองวันดี “แก...”
“จำได้หรือยัง ผู้หญิงชาวบ้านที่พ่อเลี้ยงกัศยะได้เป็นเมีย ตอนหนีคดีอยู่ในป่า ผู้หญิงที่คลอดลูกชายแบเบาะ แล้วแกก็ให้คนมาพรากลูกชายไปจากอกฉัน”
สายตาวันดีย้อนนึกถึงความหลัง วันดีกำลังถูกคนงานชายดึงทารกน้อยออกจากอก เสียงร้องวันดีคร่ำครวญน่าเวทนา “อย่าเอาลูกชายฉันไป”
คนงานดึงทารกถอยห่าง วันดีตาม คนงานไม่ยอมให้วันดีจับ วันดีทรุดลง ยกมือไหว้ “ขอลูกฉันคืนเถอะ ลูกฉันยังไม่หย่านม”
กัศยะที่ยืนอยู่เข้ามาประคองวันดีแล้วพยักหน้าให้คนงานรีบเอาตัวทารกออกไป
“พ่อเลี้ยงกัศยะ ... อย่าให้คนเอาลูกวันดีไปเลยเจ้า ลูกของเรานะพ่อเลี้ยง” วันดีอ้อนวอนกัศยะ น้ำตานองหน้า