บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 26 (ตอนจบ) หน้า 15

อรองค์ แสงคำ รีบเข้ามาดึงแขไขให้ห่างวันดี เนื้อนาง คำฝาย ม่อนดอยตกตะลึง 

“ธรรพ์   ..  แม่ไม่ได้ฆ่าลูก”  

“แกฆ่าธรรพ์ วันดี แกนั่นแหละฆ่าธรรพ์” แม่นายตอกย้ำ

“ไม่จริง ฉันรักลูก ฉันรักธรรพ์ ฉันไม่ได้ฆ่าลูกชายฉัน ไม่ได้ฆ่า” วันดีทิ้งมีด ช็อคที่เห็นธรรพ์เลือดทะลัก  

“จับไว้ จับป้าวันดีไว้” เนื้อนางร้องบอกทุกคน

วันดีได้ยินก็ถอยหลังวิ่งหนีเตลิดเข้าไปในป่า ม่อนดอยกับแสงคำวิ่งตามจับทันที

ณไตรช้อนหัวน้องไว้ “ธรรพ์อดทนไว้” ธรรพ์มองพี่ชาย หายใจรวยริน  

วันดีวิ่งเตลิดเข้าไปในป่า แสงคำ ม่อนดอยพยายามไล่ตามจับ “กลับมา ป้าวันดี”

“ไม่ ฉันไม่ได้ฆ่าลูกฉัน ฉันไม่ได้ฆ่าธรรพ์”

วันดีวิ่งหนีอย่างคนควบคุมสติไม่อยู่   แสงคำกับม่อนดอยวิ่งตามไป

ณไตรช้อนหัวน้องชายไว้สูง แม่นายจับมือธรรพ์ร้องไห้ อรองค์พาแขไขย่อตัวลงมาใกล้ 

ธรรพ์ยื่นมือไปหาแขไข หวังจะแตะมือแขไขครั้งสุดท้าย “แขไข  ผมเอง .. ผมคิดถึงคุณมาก”

วันดีวิ่งเตลิดไปจนถึงริมเหว แสงคำ ม่อนดอยวิ่งไล่หลัง 

แสงคำร้องเรียก “กลับมา อย่าไปทางนั้น”

วันดีน้ำตานองหน้าอย่างคนใจสลาย สูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต มองเห็นปากเหวข้างหน้า ก็ตัดสินใจเสี้ยวนาที  “ธรรพ์   ... รอแม่ด้วย” วันดีพุ่งตัว กระโดดลงเหว  

แสงคำ ม่อนดอยหยุดวิ่ง มองตะลึง วันดีตกลงกระแทกหินหลายชั้นก่อนจะแน่นิ่งที่พื้น แสงคำ ม่อนดอยเข้ามาชะโงกมองสลดใจ เห็นร่างวันดีที่ตัดสินใจจบชีวิตตามลูกชายอยู่เบื้องล่างหุบเหว

ธรรพ์ยื่นมือไป อยากจะสัมผัสมือแขไขอีกครั้ง “แขไข  ..ผมรักคุณ”  

แขไขมองธรรพ์ ธรรพ์น้ำตาไหล หลับตาลงช้าๆ มือธรรพ์ตกลงข้างแขไข  

ณไตรมองภาพน้องชายแล้วน้ำตาไหลนองหน้า แม่นายร้องไห้แทบขาดใจเมื่อต้องเสียลูกชายหัวอ่อนอย่างธรรพ์ จันตาต้องเข้ามาประคองแม่นายไว้ “ธรรพ์   ลูกแม่  ...   ธรรพ์”

แขไขมองแล้วเลื่อนมือไปแตะมือเย็นชืดของธรรพ์ แล้วเอ่ยเรียกขึ้น “ธรรพ์”

อรองค์มองสงสารแขไขกับธรรพ์ แขไขเลื่อนนิ้วไปเกี่ยวมือธรรพ์ที่สิ้นลมหายใจไว้ด้วยแววตาว่างเปล่า ไร้ความทรงจำในอดีต เนื้อนางทรุดตัวลงซบหน้ากับไหล่ณไตร สะอื้น ร้องไห้กับการจากไปของธรรพ์