บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 26 (ตอนจบ) หน้า 14
“ศรีวัลลาเค้าอยากได้น่ะ”
“ไม่ อย่าเอาลูกวันดีไป เอาลูกวันดีกลับมา” วันดีร้องไห้น้ำตานองหน้า ใจแทบขาด
สีหน้าวันดีเจ็บปวดนึกถึงอดีต หันไปมองธรรพ์ “ธรรพ์ ... แม่ไงลูก แม่นี่แหละแม่แท้ๆของลูก”
“ไม่จริง”
“แม่นายมันเอาตัวลูกไป แม่คิดถึงลูกแทบขาดใจ ถึงต้องมาสมัครเป็นคนงานบ้านหิมวัต ให้ได้เลี้ยงดูลูกชายของแม่” วันดีกางแขน ธรรพ์ถอยหนี “ธรรพ์ แม่กับน้าบุญลือทำทุกอย่างเพื่อลูก แขไขมันไม่เหมาะกับลูก แม่จัดการให้มันตาย แล้วโยนความผิดให้เนื้อนาง ไล่มันออกไปเพราะเนื้อนางมันรู้ว่าลูกกับแขไขมีอะไรกัน แม่ทำทุกอย่างเพื่อลูกมาตลอด... ธรรพ์... เรียกแม่สักคำนะลูก”
“คุณไม่ใช่แม่ผม ผมเป็นลูกแม่นาย” ธรรพ์ไปยืนข้างแม่นาย
วันดีมองแล้วเจ็บแค้น “มันไม่ใช่แม่ มันเลี้ยงลูกไว้รองมือรองเท้า มันรักณไตรมากกว่า”
“ยังไงแม่นายก็เลี้ยงผมมา แม่ผมต้องไม่ใช่คนใจร้ายทำลายชีวิตผู้หญิงที่ผมรัก”
สิ้นเสียงธรรพ์ อรองค์ประคองแขไขมา แสงคำเดินตามมาใกล้ ทุกคนหันไปมอง
“แขไข” แขไขมองวันดี “แก!! แก.. ตีหัว .. เนื้อนาง” แขไขนึก “บุญลือ .. ผลัก ผลักฉัน สองคน...สองคน .. กลัวแล้ว กลัว ... อย่า ฆ่า ฉัน”
“นังแขไข แกกลับมาทำลายอนาคตลูกชายฉันอีกทำไม”
แม่นายด่าทอ “พอได้แล้ว วันดี ฉันไม่น่าเลี้ยงอสรพิษอย่างแกไว้ใกล้ตัว ให้มาคอยแว้งกัดฉันกับลูกเลย แกมันเลว”
“แกต่างหากที่เลว ใจอำมหิตพรากแม่พรากลูกพรากความสุขของทุกคน ต่อไปนี้ ฉันจะทวงลูกชายฉันคืน ฉันจะไม่ให้ธรรพ์รักแกมากกว่าฉัน”
วันดีโกรธจัด ชักมีดที่ซ่อนไว้ใต้เสื้อออกมาพุ่งเข้าไปจะแทงแม่นาย
เนื้อนาง คำฝายกรีดร้อง ณไตรขยับ แต่ธรรพ์ที่อยู่ใกล้แม่นายกว่า เอาตัวบังร่างแม่นาย มีดในมือวันดีปักเข้าที่ท้องธรรพ์ แม่นายตะลึง เห็นธรรพ์ที่กั้นร่างแม่นายกับวันดีไว้
วันดีชักมีดออก ตกใจมองมือที่เปื้อนเลือด “ไม่ ธรรพ์ แม่ไม่ได้ตั้งใจ”
แขไขเห็นเลือดในมือ ก็มองตกใจตัวสั่น “ธรรพ์”
วันดีพุ่งเข้ามาจะแทงแขไข ใช้แรงทั้งหมดเสือกมีดไป เกือบจะโดนร่างแขไขห่างเพียงคืบเดียว มีคนเข้ามากระชากวันดีอย่างแรงให้ห่างจากแขไข
วันดีหันหลัง ตวัดมีดไป “อย่ามายุ่ง ณไตร” วันดีเสือกมีดไปเต็มแรงเพราะคิดว่าเป็นณไตร แต่พอเห็นว่าเป็นใคร วันดีตาเบิกโพลง “ธรรพ์” มีดวันดีตวัดปักเข้ากลางอกธรรพ์ ธรรพ์ทรุดลง
ณไตรรีบเข้ามาประคองหัวธรรพ์ไว้ “แข็งใจไว้นะ ธรรพ์”
“ธรรพ์ แม่ไม่ได้ตั้งใจ”