บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 4

ที่โรงครัว รัญจวนเหวี่ยงคำฝายกลิ้งล้มลงกับพื้น กำปุ้ง สร้อยฟ้าเหยียบมือคำฝายไว้คนละข้าง รัญจวนกระโดดขึ้นคร่อมคำฝาย แล้วบีบคอ “แม่นายเปิดทางสะดวกให้อีรัญจวนบรรเลงเพลงตบได้ตามอัธยาศัย”

รัญจวนขย้ำคอแรงขึ้น คำฝายดิ้นรนสุดชีวิต

หนานไตรมองธรรพ์ที่ยืนตรงข้ามอย่างนึกไม่ถึง ทุกคนมองธรรพ์เพราะแปลกหน้า ธรรพ์ยิ้มกับทุกคนอย่างมีไมตรี และมองตรงไปที่เนื้อนาง  

หนานไตรมองแล้วรีบพูดขึ้น “คุณธรรพ์มาตรวจปางหรือครับ”  

ธรรพ์มองงง ย้อนถามเสียงสงสัยที่พี่ชายเรียกว่าคุณธรรพ์ “คุณธรรพ์ !!!” 

หนานไตรย้ำ “ครับ คุณธรรพ์ ลูกชายแม่นายศรีวัลลา เจ้าของปางนี้ ผมหนานไตรไงครับ”

ธรรพ์ยิ่งงง “หนานไตร”

หนานไตรฉีกยิ้ม “ครับ” หนานไตรเน้น “หนานไตร ผู้จัดการปาง” 

ธรรพ์มองพี่ชายที่ฝืนฉีกยิ้มเต็มที่

“ผมว่าเชิญคุณธรรพ์ที่เรือนพักดีกว่านะครับ เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องล่าเสือให้ฟัง” หนานไตรมองธรรพ์ด้วยสายตาแกมบังคับ ธรรพ์มองสีหน้าอึดอัดของพี่ชาย “เชิญเลยครับ”

ธรรพ์หันไปทุกคนแล้วหยุดสายตาที่เนื้อนาง เนื้อนางมองธรรพ์อย่างไม่เคยเห็นหน้า“คุณคงชื่อ ... เนื้อนาง” 

หนานไตรรีบพูด “ไปกันเลยมั้ยครับ คุณธรรพ์”

ธรรพ์เห็นท้ายเสียงพี่เริ่มแข็ง ก็ขยับ “ไปสิ นำฉันไป” ธรรพ์หันไปมองพี่ชาย “หนานไตร” 

หนานไตรรีบเดินนำธรรพ์ ธรรพ์ยิ้มให้เนื้อนางอีกครั้งแล้วเดินตามไป  

แสงคำมอง “ทำไมลูกชายแม่นายเค้าถึงจ้องแต่เนื้อนาง”

“ก็เค้าไม่เคยเห็นเนื้อนางนี่จ๊ะ” เนื้อนางตอบซื่อๆ อย่างไม่คิดอะไร

ทุกคนมองตามธรรพ์ที่เดินห่างไปกับหนานไตร  

อีกทางม่อนดอยวิ่งมา แสงคำหันไปก็ถาม “ลูกชายแม่นายเค้ามาทำไมวะ ม่อนดอย” 

“ก็จะมาเล่านี่แหละ รู้หรือเปล่าตอนที่ไปล่าเสือกันน่ะ ในปางนี่ก็มีเสือตัวเมียอาละวาด มันจะฆ่ากันตายแล้ว”

เนื้อนาง แสงคำหันไปมองม่อนดอยที่ทำท่าสยองด้วยความสงสัย