บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 4 หน้า 4
ที่โรงครัว รัญจวนบีบคอคำฝาย ส่วนสร้อยฟ้า กำปุ้งบดขยี้ลงบนมือคำฝายที่เจ็บจนหน้าเขียว
“แม่นายเป็นใหญ่ที่นี่ เค้าจะไล่เนื้อนางออกไป หน้าไหนก็ห้ามขวาง”
คำฝายฟังแล้วสุดทน เอาหัวโขกหัวรัญจวน รัญจวนผงะร้องลั่น
กำปุ้งเป็นห่วง “คุณพี่”
คำฝายอาศัยแรงฮึด กระชากมือออก แล้วลุกขึ้น กำปุ้ง สร้อยฟ้าพุ่งเข้าหา คำฝายถีบกำปุ้งเต็มแรง หงายหลัง แล้วคว้าเก้าอี้ไม้ขว้างใส่สร้อยฟ้า “เนื้อนางไม่ได้ทำผิดอะไร หน้าไหนจะมาไล่ ข้ามศพอีคำฝายไปก่อน”
รัญจวนลุกได้ ตบคำฝายดังฉาด คำฝายหน้าสะบัด รัญจวนจะตามมาซ้ำ คำฝายสวนหมัดเข้าหน้า รัญจวนเซ
กำปุ้ง สร้อยฟ้าจะเข้าหา แต่คำฝายบ้าเลือด คว้าเก้าอี้ไม้ปาใส่ สองสาวกรี๊ด วิ่งถอย
“ใครอยากตาย เข้ามา!!!”
สามคนถอยกรูด คำฝายหันไปคว้าเก้าอี้อีกตัว
กำปุ้งรีบบอกรัญจวน “รักษาชีวิตเราไว้ก่อนดีกว่าค่ะ คุณพี่ อีคำฝายมันยิ่งกว่าหมาบ้าแล้ว”
สามคนพากันวิ่งหนี คำฝายโยนเก้าอี้ไล่หลัง มองตามแค้นๆ “ยังบ้าได้มากกว่านี้อีกโว๊ย”
หมื่นหล้ากำลังประคองเนื้อนางจะเข้าในบ้าน แสงคำมองอยู่ใกล้อย่างเป็นห่วง คำฝายเดินรี่กลับมา หัวยุ่งหน้าตาโมโห ทุกคนหันไปมองสภาพคำฝายก็ตกใจ
“พี่คำฝาย ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ใครทำอะไรพี่” เนื้อนางถามด้วยความเป็นห่วง
“ไปกัดกับหมาที่ไหนมา” แสงคำถาม
คำฝายกระแทกเสียงหมั่นไส้ “ก็พวกหมาหมู่ อีคุณพี่รัญจวนน่ะสิ”
“มีอะไรกัน” หมื่นหล้าซัก
“มีเยอะเลยล่ะ พ่ออุ๊ย ก็เรื่องเนื้อนางเป็นครูนี่แหละ” เนื้อนางมองคำฝาย สีหน้าสงสัย
ที่เรือนพักหนานไตร หนานไตร สีหน้าเคร่งเครียด “อะไรกัน แค่เนื้อนางเป็นครูสอนเด็กชาวบ้าน แม่นาย แขไขกับคุณหญิงถึงกับมาอาละวาดเลยเหรอ แล้วนี่อยู่ไหน”
“ผมขอร้องให้กลับเข้าเวียงไปก่อน แต่รับรองว่าแม่นายกลับมาอีกแน่ๆ”
หนานไตรมองธรรพ์ แววตากังวล
“แม่นายอยากเห็นหน้าเนื้อนางให้ได้ ผู้หญิงคนเมื่อกี้ใช่มั้ยครับ เนื้อนาง ..สวยมาก”
“ถ้าแกคิดว่าฉันหลงความสวย ฉันยอมรับว่าใช่ ครั้งแรกที่ฉันเห็นเนื้อนางฟ้อนแง้น ฉันแทบไม่เชื่อสายตาว่าจะมีผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ แต่นอกจากความสวย ถ้าแกได้รู้จักเนื้อนางแกจะชื่นชมความคิดกับจิตใจที่รักศักดิ์ศรีตัวเอง” หนานไตรยิ้ม “แล้วฉันก็อยากเป็นคนทะนุถนอมหัวใจดวงนั้น”
ธรรพ์มองเห็นหนานไตรแววตามีความสุขเมื่อได้พูดถึงเนื้อนาง