บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 4 หน้า 3

ธรรพ์ก้าวไปใกล้ “คุณแข” เสียงเรียกที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของธรรพ์  ทำให้แขไขหันมา แขไขน้ำตาหยด ธรรพ์มองสงสาร

“แขน่ารังเกียจมากใช่มั้ยคะ พี่ณไตรถึงไม่ยอมแต่งงานกับแข” แขไขพูดออกมาอย่างสุดกลั้น  

ธรรพ์เดินเข้าไปใกล้ แขไขสะอื้น โผเข้าร้องไห้ในอกธรรพ์อย่างน่าสงสาร

ธรรพ์ค่อยๆ โอบไหล่ ปลอบใจแขไขอย่างสุภาพบุรุษ “ไม่มีใครรังเกียจคุณแขหรอกครับ คุณแขน่ารัก อ่อนหวาน”

“แล้วทำไมพี่ณไตรไม่รักแข บอกสิคะ ถ้าแขดีจริง ทำไมพี่ณไตรถึงรักแขไม่ได้” แขไขสะอื้นแรง  

ธรรพ์จับไหล่แขไขไว้ “ให้เวลาอีกนิดนะครับ  คุณแข”

“ไม่ค่ะ แขไม่รอ” แขไขสะอื้น พูดออกมาด้วยความเจ็บใจ “ถ้าพี่ณไตรไม่มีใครจริงๆ พี่ณไตรก็ต้องรักแข เพราะแขรักพี่ณไตร แขเป็นผู้หญิงที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อพี่ณไตรคนเดียว”

แขไขประกาศความตั้งใจทั้งน้ำตา  ธรรพ์มองแล้วยิ่งรู้สึกหนักใจกับแขไขที่ไม่เผื่อใจเรื่องณไตรรักคนอื่นไว้เลย 

เนื้อนางห่มผ้าให้หมื่นหล้า แล้วปิดมุ้ง เดินออกมายืนที่หน้าต่าง เนื้อนางมองไปไกล  

คำฝายคลานมานั่งใกล้ๆ คุยกันแบบผู้หญิง “ตั๋วคิดถึงใครอยู่”

เนื้อนางดุ “พี่คำฝาย”

“เราสองคนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่พี่ก็เหมือนพี่ ไม่ใช่น้องก็รักยิ่งกว่าน้อง แค่นี้จะไม่รู้หรือว่า เนื้อนางคิดถึงใคร” เนื้อนางเหลือบมองไปทางมุ้งตาเกรงๆ คำฝายอ่านใจออก

“ตั๋วคิดถึงผู้ชายที่ทุกคนห้าม” คำฝายยิ้ม  “นี่แหละที่เค้าเรียกกันว่าความรัก”

เนื้อนางมองคำฝายด้วยแววตาเด็กสาวสับสน “ความรัก”

“ไม่มีถูกไม่มีผิด ไม่มีเหตุไม่มีผล มีแต่ “คำฝายชี้ลงไปที่หน้าอก “ความรู้สึกในนี้ ที่บังคับกันไม่ได้”  

“เนื้อนางไม่ได้รัก ... คุณหนานไตร” เนื้อนางถอนใจหนักๆ พูดแล้วก็กังวลกับความรู้สึกตัวเองที่ปากเริ่มไม่ตรงกับใจ   

หนานไตรยืนตรงระเบียงบ้าน กอดอกมองไปไกล ใจคิดไปถึงตอนเนื้อนางฟ้อนแง้น 

หนานไตรเดินไปเดินมา วุ่นวายใจ คิดถึงแต่ภาพใบหน้า แววตา รอยยิ้มของเนื้อนาง

หนานไตรทิ้งตัวลงนอนกลางเตียง หลับตาไปกับภาพที่กอดจูบแนบชิดเนื้อนางที่น้ำตก

เช้าวันใหม่ ธรรพ์มีสีหน้ากังวล รอคอย   

หนานไตรถือหมวกเดินออกมา “ฉันจะกลับปาง”