บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 10 หน้า 2

แสงคำ คำฝาย หมื่นหล้าหันไปมองเห็นหนานไตรที่ฝืนความเจ็บ พยายามทรงตัวยืน เนื้อนางมองหนานไตรน้ำตาคลอ  

 “อย่าไป” หนานไตรขอร้อง 

เนื้อนางหันมามองหมื่นหล้า แล้วเบือนหน้าจากหนานไตร ตัดสินใจต้องไปกับหมื่นหล้า

“เนื้อนาง” หนานไตรก้าวตามมาได้แค่ก้าวสั้นๆ ก็ล้มลง เนื้อนางหันกลับไปเห็น หนานไตรจะลุกขึ้น แต่เจ็บจนทรงตัวไม่ไหว ล้มลงกลิ้งไปกับพื้น 

ม่อนดอยวิ่งตามมา เข้ามาพยุง หนานไตรปัดม่อนดอยให้ถอยห่าง 

หนานไตรกัดฟัน  ทรงตัวยืนขึ้นท่ามกลางสายตาเป็นห่วงที่สุดของเนื้อนาง ม่อนดอย คำฝายมองสงสารหนานไตร หนานไตรฝืนความเจ็บ เดินทีละก้าวเข้าหาเนื้อนาง  หมื่นหล้า แสงคำมองหนานไตรที่ไม่ยอมแพ้

เนื้อนางมองหนานไตรที่เลือดเลอะเสื้อเป็นวงใหญ่แล้วน้ำตาร่วง หนานไตรใกล้ถึงตัวเนื้อนาง 

หมื่นหล้ามองสภาพหนานไตรแล้วร้องห้าม “หยุดได้แล้ว หนานไตร กลับไปซะ”

“ไม่ .. หมื่นหล้า  ...  อย่าพาเนื้อนางไปจากผม” หนานไตรยืนมองเนื้อนางที่อยู่ห่างกันอีกแค่ไม่กี่ก้าว 

แขไขนั่งหลับอยู่ในเก้าอี้สวย มีหนังสือวางในตัก ธรรพ์เดินเข้ามา ธรรพ์เดินมาใกล้ มองแขไขแล้วหักห้ามใจไม่ได้ ก้มลงใกล้ วันดีเดินผ่านมาเห็นก็หลบหยุดมอง ธรรพ์ก้มลงเกือบถึงหน้านวลของแขไขแล้วหยุดก่อนจมูกจะจรดลงแก้มเพียงคืบ 

วันดีมองจ้อง ธรรพ์ตัดสินใจถอยห่างแขไขออกมาอย่างละอายใจ แววตาวันดีเรียบนิ่ง มองภาพตรงหน้า  ธรรพ์มองทอดสายตาไปที่แขไขด้วยความรัก

หนานไตรมองเนื้อนางด้วยสายตาทั้งรักทั้งอ้อนวอน  

เนื้อนางมองสภาพหนานไตรแล้วเอ่ยขอร้อง “หนานไตรเป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะ กลับไปทำแผลซะ”

“ให้ผมตายตรงนี้ก็ได้ เนื้อนาง แต่อย่าไล่ผมอีก”

แสงคำบอก “หนานไตร ฉันบอกแล้ว ฉันจะไม่ให้เนื้อนางถูกรังแกอีก”

เนื้อนางยังลังเล หมื่นหล้าพูดซ้ำขึ้น “ตาเคยบอกแล้วใช่มั้ย หนานไตรมันเป็นคนเมือง มันไม่เหมาะกับเรา” 

“ถึงผมไม่ใช่คนที่นี่ แต่ผมก็รักเนื้อนาง รักจากหัวใจของผม”   

เนื้อนางมองตกตะลึง ทุกคนอึ้ง หนานไตรมองตรงไปที่เนื้อนางอย่างไม่สนใจใครอีกแล้ว “คุณอยากวางชีวิตไว้ในหัวใจผมมั้ยครับ เนื้อนาง” หนานไตรก้าวไปใกล้อีก  ยื่นมือไปหาเนื้อนาง “ฝากชีวิตคุณไว้กับผม ผมสัญญา ต่อหน้าทุกคน ต่อหน้าหมื่นหล้าคนที่รักคุณที่สุด ผมจะดูแลปกป้องคุณ...ดวงใจของผม” 

เนื้อนางน้ำตาร่วงพรู อย่างไม่รู้จะทำอย่างไรได้ หมื่นหล้ามองเห็นน้ำตาของหลานก็สะเทือนใจ

“ฉันรักคุณไม่ได้ หนานไตร”