บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 10 หน้า 5
“พวกเรายังไม่มีที่ไปค่ะ” กำปุ้งโผเข้าไปกอดขาหนานไตรทันที “กำปุ้งขออยู่งานแต่งหนานไตรก่อนนะคะ ที่จริงกำปุ้งไม่อยากไปจากที่นี่เลย หนานไตรไล่คุณพี่รัญจวนใจไปคนเดียวเถอะ”
“อีกำปุ้ง นังแมงมุมพิษ เลี้ยงไม่เชื่อง” รัญจวนเหวอที่โดนเพื่อนทิ้งทุ่น
“สร้อยฟ้าเตือนแล้ว แม่นายน่ะเค้ามาประเดี๋ยวประด๋าว หนานไตรสิ ถึงจะเป็นที่พึ่งของเราได้”
“อีสร้อยแสล๋นสองหัว สามหัว” รัญจวนเจ็บใจ
หนานไตรดันกำปุ้งออกห่าง มองทั้งสามคนแล้วตัดสินใจ “ถ้าจะอยู่ที่นี่ ห้ามทำร้ายเนื้อนางอีก ห้ามแม้แต่จะเข้าใกล้”
“สาบานค่ะ ถ้าทำขอให้ฟ้าผ่าอีสร้อย” กำปุ้งชิงสาบานก่อนเพื่อน
“อ้าว ...นังกำปุ้ง เวรแล้วมั้ยล่ะ”
“ตกลงมั้ย รัญจวน” หนานไตรถาม
กำปุ้ง สร้อยฟ้ารีบไปยืนข้างหนานไตร รัญจวนมองซ้ายมองขวา เหลือตัวคนเดียว “ตกลง ฉันจะสงบศึกกับเนื้อนาง”
“ยอมง่ายๆได้ยังไง อีป้ารัญจวน ใครๆ เค้าก็อยากเห็นแม่ครัวมีเรื่องกับเมียผู้จัดการ ทีนี้จะตบซ้ายตบขวาให้หน้าบวมฉึ่ง หนำใจข้าล่ะ” คำฝายหัวเราะยั่ว
รัญจวนเงื้อมือ หนานไตรจ้อง รัญจวนจำใจลดมือ “ทีใครทีมันนะ อีคำฝาย”
หนานไตรมองรัญจวนแล้วหันมาสั่งทุกคน “เพื่อความปลอดภัยก่อนวันงาน ผมขอประกาศปิดปาง ห้ามใครเข้าออกโดยไม่จำเป็น จนกว่าจะถึงวันแต่งงานของผมกับเนื้อนาง”
คนงานทุกคนรับฟัง หนานไตรหันไปทางม่อนดอย “ม่อนดอยพาคนงานผู้ชายมาห้าหกคน ฉันมีงานด่วนให้ทำ”
ม่อนดอยกับคนงานร่างกายกำยำ 5-6 คน เดินตามหลังหนานไตรไป
รัญจวนมองขวับไปที่คำฝาย คำฝายร้องท้า “ว่ายังไง อีผีสามป่าช้า ไหนลองเรียกข้าว่าแม่นายคำฝายซิ หรือว่าอยากมีเรื่องให้ โดนโยนออกจากปางก่อนงานแต่งมั้ยล่ะ ข้าจะสมนาคุณให้หนักๆมือเลย .. เอามั้ย ฮ่าฮ่าฮ่า”
คำฝายวางท่าเบ่งใส่รัญจวนที่อยากจะปรี่ใส่ แต่ก็ยังไม่กล้าเหมือนก่อน
เนื้อนางกำลังนั่งเย็บหมอนใหม่ หันไปดุคำฝาย “พี่คำฝายก็อย่าไปหาเรื่อง ยั่วพวกรัญจวนเค้านักสิ”
“เรื่องที่มันทำร้ายตั๋วที่ลำธาร ยังไม่ได้เอาคืนเลย”
“เราก็ไม่รู้ว่าใช่เค้าหรือเปล่า ขอให้เลิกแล้วต่อกันสักทีเถอะ”
“ใช่ซี้ ตั๋วกำลังม่วนอกม่วนใจ๋ จะได้แต่งงานกับหนานไตร โลกมันก็สีชมพู้ชมพู อภัยได้หมด วันๆ เอาแต่นั่งเย็บมุ้งเย็บหมอนใหม่ รอเจ้าบ่าว” เนื้อนางเอาหมอนตีคำฝาย
คำฝายลอยหน้า “เดี๋ยวจะฟ้องหนานไตร”