บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 24

แขไขกำมีดในมือ หันกลับมาจากในเรือน สายตาแขไขไม่รับรู้สิ่งใดอยู่ในภวังค์ของตัวเอง แขไขมองไปทางชายป่าที่ออกมา แล้วเคลื่อนร่างลงบันไดไปช้าๆ แขไขลงจากเรือนค่อยเคลื่อนกลับไปทางชายป่า แขไขหายลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงคำนอนสลบอยู่เริ่มขยับรู้สึกตัว แสงคำลุกขึ้นยืนสะบัดหัวไล่ความมึน แล้วนึกวาบ “เนื้อนาง” แสงคำวิ่งเร็ว กลับไปทางเรือนเนื้อนางทันที  

ยามเช้า คำฝาย ม่อนดอยกำลังหอบหิ้วของกลับมาจากในเมือง 

“เนื้อนาง .. พี่กลับมาแล้ว” คำฝายกำลังขึ้นบันได 

แสงคำวิ่งออกมาจากชายป่า แสงคำตะโกน “เนื้อนาง” คำฝายกับม่อนดอยหันมามองแสงคำ แสงคำรีบบอก “เมื่อคืนผีแขไขออกมา ฉันถูกมันตีสลบอยู่ในป่า”  

คำฝายทิ้งของในมือทันทีวิ่งพรวดเข้าไปในเรือน  ม่อนดอย แสงคำวิ่งตามเข้าไป 

เนื้อนางนอนสลบ ไม่ได้สติ คำฝายพุ่งเข้ามาเขย่าเนื้อนาง แสงคำ ม่อนดอยเข้ามามอง 

“เนื้อนาง เนื้อนาง.. มันอะไรกัน ฉันไม่อยู่ทีไร เนื้อนางมีแต่เรื่องทุกที พ่ออุ๊ยหมื่นหล้าฝากเนื้อนางไว้กับฉันแท้ๆ”  

เนื้อนางค่อยๆได้สติ ฟื้นขึ้นมา ทุกคนมองเบาใจไปเปลาะหนึ่ง คำฝายประคองเนื้อนางนั่ง เนื้อนางเอามือแตะที่คอ คำฝายมองตามมือเนื้อนางแล้วสะดุ้ง “คอๆตั๋ว”

แสงคำ ม่อนดอยรีบเข้ามาใกล้  สามคนมองเห็นจ้ำเขียวเป็นรอยมือที่คอเนื้อนาง

“เนื้อนางโดนบีบคอ  ...แขไข .. “

ม่อนดอยออกความเห็น  “ผีแขไขนี่มันร้ายจริงๆ ตีไอ้แสงคำแล้วยังตามมาบีบคอเนื้อนาง”

“ไม่ใช่ผีแขไขอย่างคราวก่อน” ทุกคนมองเนื้อนาง “คราวนี้หน้าตาเหมือนคุณแขไขจริงๆ” 

สีหน้าแสงคำตกใจกว่าทุกคน  

“หน้าตาเหมือนแขไข เนื้อนาง ตั๋วแน่ใจนะว่าตาไม่ฝาด”  

“เนื้อนางไม่มีวันลืมหน้าคุณแขไข เค้าบีบคอ แล้วก็จะฆ่าเนื้อนาง” เนื้อนางหันไปทางแสงคำ “จริงๆนะ อ้ายแสงคำ”