บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 24 หน้า 5
“แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วนะ เนื้อนาง” คำฝายเสียงเข้มมองเนื้อนาง “แขไขตายในป่านั่น แล้วก็ยังมีผีที่มันโผล่มาจองเวรตั๋ว ตั๋วเกือบตายมากี่ครั้งแล้ว ถ้าตั๋วดื้อจะไปไม่สนใจความเป็นห่วงของพี่ ก็ขอให้นึกถึงพ่ออุ๊ยหมื่นหล้า พ่ออุ๊ยให้พี่ปกป้องตั๋ว ถ้าพี่ทำไม่ได้ พ่ออุ๊ยที่อยู่ในสวรรค์จะเสียใจสักแค่ไหน”
เนื้อนางเห็นแววตา น้ำเสียงห่วงใยของคำฝาย แล้วก็จำใจหยุดรอ
แสงคำเดินนำแขไขเข้ามาในกระท่อม พาแขไขไปนั่งที่แคร่เตี้ยๆ ณไตรตามหลังมาปิดประตู แสงคำสบตาณไตร
ณไตรเข้ามาใกล้แขไข “แขไข เมื่อคืนคุณออกไปหาเนื้อนางมาใช่มั้ยครับ” แขไขแววตาเลื่อนลอย ไม่รับรู้ ณไตรพยายามถามซ้ำกระตุ้นความจำแขไข “คุณไปเจอเนื้อนางมาแล้ว”
แสงคำเดินเข้าไปด้านใน หยิบโซ่กับกุญแจที่ซ่อนไว้ออกมา ณไตรเหลือบมองเห็นแสงคำเอาโซ่กับกุญแจเข้ามาใกล้เงียบๆไม่ให้แขไขรู้ตัว
แขไขมองไปไกล สายตานึกทวนคำของณไตร “เนื้อ..นาง”
แสงคำส่งโซ่ให้ณไตร ณไตรเอาโซ่ล่ามขาแขไขเบามือ แต่แขไขหันขวับมาเห็นก็ดิ้นทันที แสงคำรีบจับร่างแขไขไว้ “ผมขอโทษที่ต้องทำอย่างนี้กับคุณ คุณดูแลตัวเองไม่ได้ ถ้าคุณออกจากกระท่อมหลังนี้ คุณจะเป็นอันตราย”
แขไขมองโซ่ที่ณไตรล่ามแล้วเริ่มเกร็งร่างด้วยความกลัว “พวกแกจะฆ่าฉัน”
“ไม่ได้ฆ่า แขไข เรากำลังช่วยคุณ”
“ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ” แขไขทั้งดิ้นทั้งร้อง แสงคำรวบร่างรัดไว้แน่นกลัวแขไขดิ้นหลุด
ณไตรรีบใส่โซ่แล้วล็อคกุญแจที่ขา “ปล่อยฉัน” แขไขกรีดร้องดังยาว สุดเสียงแล้วหมดสติ คอพับ
ณไตรรีบอุ้มร่างแขไขมาวางลงบนเตียงนอน แสงคำเอาปลายโซ่อีกด้านล็อคไว้กับขาเตียง ณไตร แสงคำถอยห่างเตียง มองแขไขด้วยสายตาสงสาร แขไขที่ถูกล่ามโซ่ไว้ที่ขา นอนหมดสติบนเตียง น่าเวทนา
ณไตรเดินออกมากับแสงคำ แล้วเอ่ยสั่ง “นายรีบไปรับหมอ แล้วพามาที่นี่เลย ฉันไปดูเนื้อนางก่อน แล้วจะรีบกลับมาดูแขไข” ณไตรก้าวยาวๆออกไป
แสงคำมองกลับไปในเรือน สายตาห่วงแขไข แล้วรีบเดินตามออกไป
เนื้อนางสีหน้าร้อนใจ มองไป เห็นคำฝายกำลังชี้ให้ม่อนดอยดูที่หลังคาเรือน “ตรงนี้ มันมีรูนะ”
“เออ เดี๋ยวฉันมาซ่อมให้”
เนื้อนางอาศัยจังหวะที่ม่อนดอย คำฝายเผลอ ลุกพรวด พุ่งออกประตูไป
“เนื้อนาง” คำฝาย ม่อนดอยหันมามอง ตกใจ รีบตามออกไปทันที