บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 22

“ก็คงเรื่องคืนนั้น คืนที่แขไขตายน่ะสิ ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณธรรพ์มาที่นี่ แล้วไปอยู่ในเรือนกับเนื้อนางได้ยังไง” คำฝายยังค้างคาใจ

ม่อนดอยกับคำฝายสีหน้าอ่อนใจ เพราะนึกเหตุผลไม่ออก 

ธรรพ์เดินมาบนสะพาน  หยุดยืนแล้วทุบมือลงที่ราวสะพานแรงๆ อย่างระบายอารมณ์  

เนื้อนางตามมาด้านหลัง รีบเข้ามาห้ามธรรพ์ “คุณธรรพ์อย่าทำร้ายตัวเองอย่างนี้ ยังไงคุณแขไขเธอก็ไม่กลับมาอีกแล้ว”

ธรรพ์หันขวับ “เพราะใคร เพราะเธอใช่มั้ยเธอทำให้แขไขผิดหวัง เธอแย่งพี่ณไตรคนที่แขไขรัก แขไขรักพี่ณไตรจนวันตาย”

“คุณธรรพ์ ใจเย็นๆนะจ๊ะ”

“ไม่ต้องมาปลอบ ฉันมันคนขี้แพ้ ฉันมันอ่อนแอ เมียคนเดียวยังปกป้องไม่ได้”

เนื้อนางเข้าไปจับแขนธรรพ์อย่างให้สติ “อย่าพูดแบบนี้ ที่นี่ คุณธรรพ์..มีสติก่อนเถอะจ้ะ” เนื้อนางมองธรรพ์แววตาขอร้อง

อรองค์เดินมองมาเรื่อย ๆ  มองไปรอบๆ ไม่เห็นมีคน หรือสัตว์ร้าย ก็พูดขึ้น “ก็ไม่เห็นจะมีอะไร ทำไมถึงต้องขู่กันนักกันหนา ไม่ให้เข้ามา” อรองค์กำลังจะหันหลังกลับ  เสียงเดินมาจากด้านหลัง อรองค์หลบวูบ แสงคำกำลังเดินมา อรองค์มองปราดเห็นมือแสงคำที่มีปิ่นโต 

แสงคำเห็นพุ่มไม้ไหวๆ ก็มองตรงไป หยิบปืนในเอวออกมาอย่างระวังตัว แสงคำที่ถือปืน ทิ้งปิ่นโตลงพื้นเบาๆ  ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้อรองค์ที่หลบอยู่

เนื้อนางจับไหล่ธรรพ์ พยายามมองให้สติ “เนื้อนางรู้ว่าคนที่ทรมานใจที่สุด เพราะคุณแขไขหายไป ก็คือคุณธรรพ์”

“ฉันเสียแขไข.. เสียทั้งลูก .. อัศดายุไม่เคยเรียกฉันว่าพ่อเลย”

“โธ่!!! คุณธรรพ์”

“บาปกรรมใช่มั้ย บาปกรรมที่ฉันไม่พูดความจริง ฉันถึงต้องเสียทั้งเมีย ทั้งลูก สิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตฉัน” ธรรพ์น้ำตาหยด ซบลงที่ไหล่เนื้อนางอย่างอ่อนล้า “ถ้าฉันเชื่อเธอตั้งแต่ตอนนั้น พูดความจริงกับทุกคน ไม่ยอมให้พี่ณไตรเป็นพ่ออัศดายุ วันนี้ฉันก็จะมีทั้งเมียทั้งลูก แขไขก็คงไม่ตาย” ธรรพ์สะอื้น เนื้อนางลูบหลังธรรพ์ปลอบเบาๆ

ณไตรก้าวมาเห็น ตาลุกวาว พุ่งเข้าไปกระชากธรรพ์ออกมาเหวี่ยงลงไปกองกับพื้น “ผู้หญิงชั่ว ผู้ชายมันก็เลว สุดท้าย มันก็อดไม่ได้ที่จะลอบมาสมสู่กันอีก” ณไตรพุ่งเข้าไปเตะธรรพ์   

เนื้อนางเข้าไปกระชากณไตรสุดแรง “หยุดบ้าสักที” ณไตรสะบัด แต่เนื้อนางไม่ยอมดึงไว้แน่น “นั่นน้องชายคุณนะ หนานไตร หรือว่าจะฆ่าสายเลือดเดียวกันให้ตายคามือ”