บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 22 หน้า 3
“ช้างตกมันเตลิดไปในป่า อ้ายไปช่วยควาญเค้าไล่กลับมา”
อรองค์มองแสงคำด้วยสายตาสงสัยมาก อรองค์รำพึงกับตัวเอง “แสงคำโกหก”
เนื้อนางยืนตรงหน้าแสงคำ “เนื้อนางไม่เห็นคนงานพูดเรื่องช้างตกมันเลย”
“ก็ ก็.. พอดีอ้ายไปช่วยไว้ทันน่ะสิ” แสงคำหลบสายตาไม่มองเนื้อนาง
อรองค์จ้องแสงคำ แล้วรีบเดินหลบออกไปก่อน เพราะเห็นแล้วว่าแสงคำกำลังโกหก
เนื้อนางมองแสงคำที่หลบตา “อ้ายแสงคำไม่ได้ปิดอะไรเนื้อนางอยู่ใช่มั้ย”
“โธ่!!! เนื้อนางก็รู้ ตั้งแต่เล็กอ้ายไม่เคยโกหกเนื้อนาง อ้ายไปหาพ่อเลี้ยงก่อนนะ” แสงคำรีบเดินออกไป เนื้อนางมองกลับไปทางด้านในป่าที่แสงคำเดินมา สายตาสงสัยแสงคำที่ท่าทางมีพิรุธ
อรองค์เร่งเท้าเดินลัดเลาะมา เหลียวมองกลัวแสงคำหรือคนอื่นมาเห็น อรองค์เดินเร็วผ่านต้นไม้ แล้วนึกได้ หันกลับไปเด็ดดอกไม้มาถือไว้ ก่อนจะรีบเดินกลับไปทางเรือนพักณไตร
เนื้อนางกำลังเดินขึ้นเรือน เห็นร่างในผ้าขาวพริ้ววูบไปทางป่าหลังเรือน “ใครน่ะ”
เนื้อนางเดินเร็วลงมา มองไป “ผีที่ไหนจะมาหลอกกลางวัน” เนื้อนางสงสัย เดินตามไปอย่างเร็ว
ณไตรเดินมาหยุดกลางสะพานมองไปรอบ ๆ หาอรองค์ แสงคำเดินมาด้านหลัง
ณไตรเห็นแสงคำก็ถามขึ้นทันที “เรียบร้อยใช่มั้ย”
“เรียบร้อย .. พ่อเลี้ยง”
ณไตร แสงคำถามตอบอย่างรู้กันเรื่องที่แสงคำถือปิ่นโตข้าวเข้าไปในป่า
อรองค์ทำเป็นเดินทอดน่อง ถือดอกไม้ขึ้นมาจากปลายสะพานอีกด้าน ณไตร แสงคำหันไปมองพร้อมกัน “ผมสั่งแล้วว่าอย่าออกไปไหน”
อรองค์เห็นสายตาดุของณไตร ก็แกล้งทำหน้าจ๋อยๆ “อรแค่เดินไปดูดอกไม้ตรงนี้เองค่ะ ขอโทษนะคะ อรกลับไปอยู่กับคุณธรรพ์ก็ได้ค่ะ”
“ผมส่งธรรพ์กลับหิมวัตไปแล้ว” อรองค์หน้าตาสงสัย จะถาม
แต่ณไตรพูดขึ้นกับแสงคำ “แสงคำดูครูอรองค์ด้วย .. อย่าให้ครูเที่ยวเดินเล่น” ณไตรเน้น “ไปไหนมาไหนคนเดียว” ณไตรตวัดสายตามองอรองค์ดุๆ แล้วเดินออกไป
อรองค์ขยับจะตาม แสงคำพูดขึ้น “จะตามไปทำไม พ่อเลี้ยงเค้ามีธุระ”
“ธุระอะไร”
“ท่าทางก็ฉลาด ถ้าไม่แกล้งโง่ ก็ต้องรู้ว่า...ธุระส่วนตัว” อรองค์ชักสีหน้ามองแสงคำทันที
แสงคำมองกวนตอบโต้