บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 22 หน้า 5

อรองค์มองไปทางที่ม่อนดอยยิงปืน แล้วสะบัดตัวออกจากแสงคำทันที อรองค์วิ่งไปทางที่เงาหลังเรือนวูบหายไปอย่างเร็ว แสงคำม่อนดอยตกใจ 

“อย่าไป” แสงคำห้าม

“กลับมา ครูอรองค์” ม่อนดอยเรียก 

แสงคำ ม่อนดอยวิ่งตามอรองค์ไปอย่างเร็ว

ณไตรเงยขึ้นมองเนื้อนาง เนื้อนางมองณไตรสายตาเจ็บช้ำ “สะใจคุณหรือยัง ทำเหมือนเนื้อนางไม่มีชีวิต ไม่เจ็บไม่ปวด จะถูกเหยียบย่ำอีกกี่ครั้งก็ได้”

“เนื้อนาง” เนื้อนางน้ำตาปริ่ม  

ณไตรสายตาอ่อนลงแต่ยังไม่ยอมแพ้ “ทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างนี้ ถ้าคุณพูดความจริงกับผม”

“เนื้อนางมีความจริงอย่างเดียว คือ เนื้อนางไม่เคยทรยศความรักของคุณ” ณไตรมองเนื้อนางที่สบสายตาตรงๆ “ถ้าคุณไม่เชื่อว่าชีวิตเนื้อนางยึดถือความซื่อสัตย์กับคุณ ก็ขอให้นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เห็นหน้ากัน” เนื้อนางรวบรวมกำลังผลักอกณไตรออกหันหลังจะลงจากเตียง เดินออกไป

“มันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย” ณไตรพูดสวนขึ้นทันที เนื้อนางหันขวับกลับมาจ้องมองณไตร “ผมไม่ให้คุณหนี  แล้วทิ้งให้ผมเป็นไอ้โง่คนนึงที่โดนหัวเราะเยาะ เฝ้าตามหาคุณเหมือนคนบ้า อยู่กับความผิดหวัง อยู่กับการรอคอยว่าเมื่อไหร่คุณจะกลับมาชดใช้สิ่งที่คุณกับน้องชายทรยศผม” ณไตรจ้องมองเมียรักด้วยสายตาทั้งรักทั้งเจ็บปวด   

เนื้อนางมองณไตรด้วยรอยยิ้มสมเพช “ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน คุณก็ยังจมอยู่กับความเชื่อต่ำๆ โสมมว่าฉันผิด”

“ถ้าคุณไม่ผิดอย่างที่คุณพูด คุณก็ต้องกล้าสู้ความจริงอยู่ที่นี่”

เนื้อนางที่ถูกท้าทาย นิ่งคิดแล้วเปลี่ยนใจไม่เดินออกไปจากห้อง มองสู้ณไตรด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว ณไตรกับเนื้อนางเผชิญหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร 

อรองค์วิ่งมองหาไปรอบ “ไหนล่ะ ผีแขไข ออกมาสิ ออกมา ฉันอยากเห็น”

ม่อนดอย แสงคำวิ่งตามมาด้านหลัง