บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 15 หน้า 2

แสงคำหน้าม่อย เนื้อนางมองสงสาร “เราเป็นคนไปขออาศัยเจ้าแสนพรหมก่อน ถ้าจะไปก็ต้องจากกันด้วยดี อย่าให้มีเรื่องหมางใจกัน ยังไงเราก็ต้องได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมจ้ะ อ้ายแสงคำ” เนื้อนางแตะแขนแสงคำอย่างปลอบประโลมใจ 

ณไตรหลบยืนมองตรงมาที่เนื้อนางแตะแขนแสงคำ ณไตรจ้องด้วยสายตาเจ็บใจ “ฉันมองเธอผิดไปจริงๆ  เนื้อนาง เธอมันก็แค่ผู้หญิงใจง่าย ผู้หญิงหลายใจ” 

เนื้อนางเดินนำแสงคำเข้ามายืนใกล้คำฝาย สร้อยฟ้า รัญจวน  กำปุ้งที่กำลังหันหลังโก้งโค้งถูบ้าน หันกลับมาก้มหน้าถูพื้นมาจนถึงปลายเท้าแสงคำที่มายืนตรงหน้า 3 คนเงยขึ้นมอง พอเห็นเป็นแสงคำก็ตกใจ

สร้อยฟ้าถาม “แสงคำ แกมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง”

“สงสัยจะตามมาเป็นตัวสำรองเหมือนตอนอยู่ในปาง” กำปุ้งเผลอหลุดปาก 

แสงคำยกขาขึ้นเตะกำปุ้งเข้ากลางตัว ล้มกลิ้งไป รัญจวน สร้อยฟ้าถอยกรูด  

คำฝายด่า “มันมีหนอนไชอยู่ในปากพวกแกหรือไงฮ้า ถึงพ่นมาแต่คำพูดเน่าๆ”

“อ้ายแสงคำแวะมาหาฉัน” เนื้อนางแก้ความเข้าใจผิด

รัญจวนถาม “เจ้าคงยังไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ย”

“ไม่รู้ แล้วถ้าใครปากพล่อยบอกไอ้แปง หวังให้เรื่องรู้ไปถึงหูเจ้า หรือถ้าใครแอบบอกเจ้า เจอแข้งไอ้แสงคำเตะไม่เลี้ยง” คำฝายขู่  

สามคนทำท่ารูดซิบปากทันที ถึงจะอยากพูดแค่ไหน  

“ดี ใครเปิดปาก!!! ฉันจะไสหัวออกไปนอนข้างถนน  ... ไป ไปซักผ้า” คำฝายสั่งงาน

สามคนค่อยๆ ถอยออกไป พอสามคนออกไปจากห้อง 

เนื้อนางมองคำฝาย “เราเชื่อใจสามคนนี้ไม่ได้ เค้าต้องหาทางบอกเจ้า เรื่องอ้ายแสงคำมาที่นี่”

“เนื้อนางจะทำอะไรก็รีบตัดสินใจเถอะ ถ้าเจ้าเอาตัวเนื้อนางไปซ่อนที่อื่น เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก...ตลอดชีวิต” แสงคำเตือน

เนื้อนาง คำฝายฟังแล้วเริ่มกังวล

รัญจวน สร้อยฟ้า กำปุ้งรีบเข้ามาซุบซิบกันอย่างออกรส 

รัญจวนเริ่ม “เห็นมั้ยล่ะ ไม่ทันไรนังเนื้อนางมันก็ออกลาย เอาชู้รักเก่าเข้ามาถึงในบ้าน”

สร้อยฟ้าเสนอ “ฉันจะเป็นคนฟ้องเจ้าเอง คนอื่นไม่ต้องพูดนะ”

“หนอย คิดจะเอาหน้าคนเดียวล่ะสิ นังสร้อยฟ้า” กำปุ้งจิ้มหัวสร้อยฟ้าอย่างหมั่นไส้  แล้วหันไปทางรัญจวน “เอาไงดีคะคุณพี่ เรื่องคาวๆ แบบนี้เราปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาด” 

“ต้องสาระแนให้ถึงที่สุดใช่มั้ย” สามคนสะดุ้งหันไปเห็นคำฝายถือมีดอีโต้ยืนจังก้า

“ฉันไม่ได้พูดเลย ไม่ได้คิดจะฟ้องเจ้าด้วย” สร้อยฟ้ารีบถอยห่างรัญจวน