บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 15 หน้า 4
“ฉันกินไม่ลง ไปบอกคนรถ ฉันจะออกไปข้างนอก”
“จะออกไปทานที่ร้านอาหารเหรอ ไปสิ ผมพาไปเอง”
แขไขมองธรรพ์ที่ลุกขึ้นตามทันที “ฉันจะไปคนเดียว ไม่ชอบมีใครติดสอยห้อยตาม มันน่ารำคาญ”
จันตา วันดีมองแปลกใจที่แขไขเสียงเขียวกับธรรพ์
ธรรพ์เสียงเข้มขึ้น “รำคาญแค่ไหน คุณก็ต้องทน” แขไขหันหน้ามองธรรพ์ทันที “เป็นกุลสตรี จะเที่ยวออกไปไหนมาไหนคนเดียว ล่อตาล่อใจคนอื่นไม่ได้”
จันตาแนะ “ถ้าคุณแขเบื่อ ให้คุณธรรพ์พาไปเที่ยวร้านผ้าไหมของเราในเมืองสิเจ้า แม่นายก็อยู่ที่นั่น”
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ไม่ไป”
“อย่าเป็นผู้หญิงโลเล พูดแล้วก็ต้องทำ อยากไปไหน จะขึ้นเขาลงห้วยผมยินดีพาไปทุกที่”
“ก็บอกว่าไม่ไป” แขไขโมโห สะบัดหน้าเดินออกไป ธรรพ์ตามทันที
จันตามองแล้วพูดขึ้น “ทำไมคุณแขเกิดไม่อยากให้คุณธรรพ์ตามไปไหนมาไหนด้วย แต่ก่อนเห็นใช้เอาใช้เอา” จันตาเลียนเสียง “พี่ธรรพ์คะ แขอยากไปปาง พี่ธรรพ์คะ แขอยากไปในเมือง”
“มันเรื่องของแกด้วยเหรอ จันตา”
“เอ๊า ใช่สิยะ เรื่องของเจ้านาย ฉันต้องรู้ เห็นอะไรผิดหูผิดตา มันก็ต้องสงสัย”
“เค้าจ้างแกมาเป็นขี้ข้า มัวแต่สอดรู้เรื่องเจ้านาย สักวันจะกระเด็นออกจากบ้านไม่ทันรู้ตัว” วันดีเดินออกไป จันตามองค้อน
แขไขเดินเร็วมา ธรรพ์กระชากแขน แขไขหันมาผลัก ธรรพ์ไม่ปล่อย รวบตัวแขไขดันติดต้นไม้ “คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าคุณจะหาเรื่องออกไปตามพี่ไตร”
“รู้ก็ถอยไปสิ”
“ผมไม่ถอย ผมต้องอยู่ใกล้คุณตลอดเวลา เพราะคุณเป็นเมียผม”
แขไขตบหน้าธรรพ์แรง วันดีที่เดินมาด้านหลัง ตกใจหลบมอง ทันที
“สำหรับปากชั่ว พูดพล่อย เพ้อเจ้อ”
ธรรพ์ดึงแขไขมาใกล้ “ผมเพ้อเจ้อเหรอ แล้วถ้าผมมีพยานยืนยันทุกเรื่องที่เกิดขึ้น...ในเรือนเนื้อนาง”
“แก..”
“หยุดเรียกผมว่าแก เรียกผมพี่ธรรพ์เหมือนเดิม”
“ไม่”
“อย่าลองดีกับผม แขไข อย่าคิดว่าผมอ่อนแอจนไม่กล้ารักษาสิ่งที่เป็นของผม เรียก!!พี่ธรรพ์”
แขไขเม้มปาก ธรรพ์ก้มลงจะจูบ แขไขสะบัดหน้าหนี ธรรพ์จับหน้าแขไขกลับมา
“ถ้าแกบังคับ ฉันจะร้อง แล้วทีนี้แม่นายก็จะรู้เรื่องชั่วๆ ที่แกทำไว้กับฉัน แม่นายจะลงโทษแก ต่อให้เป็นลูกชายคนโปรด แม่นายก็ไม่มีวันเห็นแกดีเท่าพี่ไตร”