บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 15 หน้า 3
กำปุ้งก็ถอยห่างรัญจวนอีกคน “คุณพี่รัญจวนคนเดียวเลยที่จะฟ้องเจ้า”
รัญจวนมองซ้าย ขวาเห็นสองคนถอยเอาตัวรอด
“ฉันรู้นิสัยปากมากของพวกแก 3 คนดี เนื้อนางเป็นคนมีเมตตาถึงรับพวกแกเข้ามา แต่ฉันไม่ แล้วคนอย่างอีคำฝายก็ทำได้ทุกอย่างที่จะปกป้องเนื้อนาง” คำฝายยกมีดชี้หน้ากราด แววตาดุเอาจริง สามคนตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว “จำไว้ ถ้าใครปริปากชื่อแสงคำออกมาแม้แต่คำเดียว ฉันจะสับแล้วป่นกระดูกให้หมากิน”
สามคนทรุดลงกับพื้น พนมมืออย่างขอชีวิตทันที คำฝายกำมีดจ้องมองดุ
เนื้อนางมองแสงคำที่ยืนอยู่ใกล้
“อ้ายจะไปหาที่อยู่ใหม่ รอเนื้อนาง”
“จ้ะ เนื้อนางจะรีบหาทางคุยกับเจ้า วันนี้อ้ายแสงคำกลับไปก่อน”
“ถึงชาตินี้เนื้อนางจะไม่รักอ้าย เหมือนที่อ้ายรักเนื้อนางสุดหัวใจ อ้ายก็สัญญากับหมื่นหล้าไว้แล้วว่าจะไม่ทิ้งเนื้อนาง” เนื้อนางมองแสงคำด้วยสายตาซาบซึ้ง แสงคำยื่นมือไปกุมมือเนื้อนางไว้ “อ้ายจะดูแลเนื้อนางจนลมหายใจสุดท้ายของอ้าย.. อ้ายจะมารับเนื้อนางออกไปจากที่นี่”
แสงคำดึงมือออกเบาๆ แล้วหันหลังเดินออกไป เนื้อนางมองด้วยสายตาซึ้งใจความรักเดียวใจเดียวของแสงคำ
ประกายเดินชะเง้อไปด้านหน้าคุ้ม สายตากระวนกระวายใจ แล้วหันไปทางบัวติ๊บ “ป่านนี้เจ้ายังไม่กลับคุ้ม”
“ก้อคงมีความสุขอยู่ที่รังรักใหม่ นางบำเรอคนใหม่ล่ะเจ้า”
ประกายหันขวับ ตาลุกวาวจ้องบัวติ๊บ “สู่รู้นักนะแก”
“ฮูย... ใครๆก็รู้เจ้า หายไปกกเนื้อนางแน่นอน” ประกายก้าวพรวดๆ ออกไป บัวติ๊บรีบตาม “คุณประกายจะไปไหน”
“คนอย่างนังประกาย เสียทองเท่าหัว ไม่มีวันยกผัวรวยๆให้ผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น”
ประกายเดินเร็วออกไป บัวติ๊บวิ่งตามทันที
ณไตรซุ่มมองในรถที่จอดห่างหน้าบ้านเช่า เห็นแสงคำเปิดประตูออกมา ณไตรมองจ้อง เลื่อนมือไปสตาร์ทรถ แสงคำเดินเร็วออกไป ณไตรรอสักพัก แล้วเคลื่อนรถ สะกดรอยตามแสงคำไป
แขไขนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ธรรพ์นั่งตรงข้าม จันตากำลังตักข้าว วันดีรินน้ำให้ แขไขเห็นสายตาธรรพ์ที่คอยมองมา ก็หงุดหงิดลุกขึ้น
จันตาทัก “คุณแขยังไม่แตะอาหารเลยนะเจ้า”