บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 13

ประกายซึ่งอยู่เรือนเล็ก ชะเง้อมองไปทางคุ้ม บัวติ๊บยกถาดอาหารมาให้

ประกายเอ่ยเยาะเนื้อนางด้วยเสียงดูถูก “เนื้อนางมันคงจะฟ้อนไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว ทำแขกของเจ้าอารมณ์เสีย”

“นั่นน่ะสิเจ้า ใครจะฟ้อนงามเท่าคุณประกายเป็นไม่มี”

“ถ้าไม่งาม เจ้าจะรักจะหลงชั้น ยกให้เป็นใหญ่ในคุ้มนี้เหรอ ไม่มีวันเสียหรอกที่เจ้าจะเห็นผู้หญิงหน้าไหนดีกว่าประกาย”

บัวติ๊บแอบเบ้ปาก หมั่นไส้ความหลงตัวเองของประกาย ตรงข้ามกับประกายที่เชิดหน้าอย่างภูมิใจ

เนื้อนางมองจ้องไปที่ณไตร สองคนต่างมองตะลึง ไม่คิดว่าจะกลับมาพบกันอีกครั้งในคุ้ม

เจ้าแสนพรหมมองปลื้มเนื้อนาง หันไปอวดกับพ่อเลี้ยงณไตร “สวยตะลึงเลยใช่มั้ย พ่อเลี้ยง เมียผมคนนี้”

“เมียเจ้า” ณไตรสะกดอารมณ์ทวนคำ มองเจ้าแสนพรหมที่ยิ้มอวดภูมิใจ แล้วหันกลับมามองเนื้อนาง

เนื้อนางเคลื่อนกายฟ้อนต่ออย่างสวยงาม  

“ไม่รู้มาก่อนว่าเจ้าจะมีเมียสวยมาก”

“ไม่ใช่สวยอย่างเดียว คนนี้”  แสนพรหมยกนิ้วโป้ง “เด็ด” 

ณไตรหันกลับไปจ้องเนื้อนาง ตาแทบลุกเป็นไฟ  

แสนพรหมมองเนื้อนางแล้วอวดด้วยเสียงภูมิใจมาก “ผมน่ะโชกโชนเรื่องผู้หญิงมานักต่อนัก แต่พอเจอเนื้อนางเข้าไป พ่อเลี้ยงเอ๊ย...ไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืน ร่างกายมันพาลจะสะดุ้งตื่นตลอดเวลา” 

ณไตรบีบมือตัวเองแน่นอย่างสะกดกลั้นอารมณ์หึงเต็มที่ เนื้อนางฟ้อนมาถึงท่าสุดท้าย ณไตรแทบจะทนมองไม่ได้ เนื้อนางตวัดสายตามองสบตาณไตร สายตาเนื้อนางกับณไตรจ้องกัน คุกรุ่นด้วยความโกรธ ความน้อยใจ เนื้อนางแง้นตัวลงไปเป็นท่าจบ  

แสนพรหมลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นตา ณไตรลุกขึ้น แต่ช้ากว่าเจ้าแสนพรหมที่ก้าวพรวดๆไปถึงตัวเนื้อนาง เนื้อนางหันกลับมา แสนพรหมตรงเข้าโอบเนื้อนาง “สวยเหลือเกินจ้ะ  เนื้อนางของฉัน”

ณไตรก้าวตามมาจ้องประสานสายตากับเนื้อนาง  

แสนพรหมแนะนำ “เนื้อนางนี่แขกของฉัน พ่อเลี้ยงณไตร ทายาทตระกูลหิมวัต”

เนื้อนางจ้องณไตรด้วยสายตาน้อยเนื้อต่ำใจและเจ็บช้ำ “พ่อเลี้ยง … ณ...ไตร” 

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณเนื้อนาง” ณไตรมองเนื้อนางที่แสนพรหมยังโอบอยู่ แล้วเอ่ยทักด้วยเสียงห่างเหิน เย็นชา