บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 14 หน้า 4
แขไขหันไปเห็นบุญลือก็จิกใช้ทันที “นี่แก พาฉันไปคุ้มเจ้าแสนพรหมหน่อย”
แขไขลงจากรถ ธรรพ์ไม่ยอม ลงมากระชากแขไขไว้
“อย่ามาห้ามแข” แขไขสะบัด ผลักธรรพ์สุดแรง ธรรพ์กระเด็นล้มลงไป แขไขหันไปสั่งบุญลือ “เอารถพาฉันไปคุ้มเจ้าแสนพรหม”
“จับคุณแขไว้สิวะ บุญลือ จับไว้ก่อน“
บุญลือตัดสินใจทำตามคำสั่งธรรพ์ จับแขนแขไขรั้งไว้
แขไขเอากระเป๋าฟาดบุญลือ “ปล่อยฉันนะ ไอ้ขี้ข้า”
บุญลือยกมือป้อง แขไขเอากระเป๋าตบหน้าบุญลือ บุญลือตกใจ พลั้งมือผลักแขไขอย่างแรง
“ว๊าย” แขไขเซถอยหลัง หัวไปชนต้นไม้ สลบลงไปกับพื้น
“คุณแข” ธรรพ์รีบเข้ามาประคองแขไข
บุญลือตกใจ “ผม..ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ ให้ผมพาคุณแขไขไปหาหมอก่อน”
ธรรพ์มองเห็นแขไขแค่สลบ ไม่มีบาดแผล ก็เห็นโอกาส หันมาสั่งบุญลือ “ไม่ต้อง หุบปากให้สนิท บุญลือ อย่าพูดกับใครว่าฉันพาคุณแขมาที่นี่”
บุญลือมอง ธรรพ์หยิบแบงค์ร้อยออกจากกระเป๋าเสื้อโยนให้ “อุ้มคุณแขขึ้นรถ”
บุญลือมองธรรพ์อีกที แล้วตัดสินใจ ก้มลงเก็บเงิน ตรงเข้าไปอุ้มแขไขมาวางบนรถ ธรรพ์มองแขไขที่นอนสลบบนรถ ด้วยสายตาต้องการครอบครองแขไขไว้คนเดียว
ที่ท่าน้ำคุ้มจ้าแสนพรหม ณไตรเดินตรงมาที่เนื้อนางยืนอยู่ เนื้อนางหันไปมอง เห็นณไตรมองจ้อง “ถึงจะมีแสงคำเป็นตัวสำรอง เธอก็ติดปีกหนีฉันไม่พ้นหรอก เนื้อนาง”
เนื้อนางกับณไตรมองจ้องประสานสายตากันอย่างขุ่นเคืองใจ
“อย่าคิดว่าฐานะเมียของเจ้าแสนพรหม จะคุ้มครองเธอให้รอดจากมือฉัน”
“คุณเจ็บเป็นคนเดียวหรือคะ พ่อเลี้ยงณไตร ความหวังที่คุณเคยให้ฉัน มันก็เหมือนยาพิษ มันกัดกิน มันทำลายชีวิตทุกคนๆที่รักฉันทำลายกระทั่งชีวิตตา .. คนที่ฉันรักที่สุด”เนื้อนางเดินเข้ามาใกล้ณไตร “เชิญคุณกลับไปใช้ชีวิตเศรษฐี ชีวิตพ่อเลี้ยงของคุณ อย่ามาเล่นสนุกกับผู้หญิงจนๆ อย่างฉันอีก”
เนื้อนางจะเดินผ่านหน้าณไตรออกไป ณไตรเอ่ยขึ้น “แล้วคุณจะได้รู้ เนื้อนาง อะไรที่เป็นของผม ถ้าผมยังไม่ปล่อยมือมันก็ต้องเป็นของผมคนเดียว”
เนื้อนางสะบัดหน้าเดินออกไป ณไตรมองตามด้วยแววตาเจ็บใจ
ธรรพ์ยืนมอง สั่งบุญลือที่หน้าเรือน “แกเฝ้าแถวนี้ไว้ บุญลือ อย่าให้ใครผ่านไปผ่านมา”
“คุณธรรพ์จะ” บุญลือไม่กล้าพูด มองไปด้านใน “คุณแข”
“ฉันสั่งให้แกเฝ้า ไม่ต้องถาม”