บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 3
เนื้อนางเดินกลับจากโรงเรียนในปางมากับคำฝาย
คำฝายถามขึ้น “ตั๋วห่วงใคร อ้ายแสงคำ หรือ คุณหนานไตร”
“ทำไมเนื้อนางต้องห่วงคุณหนานไตร”
“ก็เค้าทำท่าชอบตั๋ว ทำท่าเหมือนจะจีบตั๋วไปเป็นแม่หญิงของเค้า”
“พี่คำฝาย อย่าพูดเรื่องนี้อีก มันเป็นไปไม่ได้”
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ คุณหนานไตรสนใจตั๋วออกหน้าออกตา ใครก็เห็น อ้ายแสงคำก็เห็น มีแต่ตั๋วนั่นแหละที่แกล้งไม่รู้ไม่เห็นอยู่คนเดียว” คำฝายพูดตรงๆ
หนานไตรเล็งปืนไปที่พุ่มไม้ที่คิดว่าเสือซ่อนตัวอยู่ ด้านบนกิ่งไม้ แสงคำเล็งปืนมาที่หนานไตร หนานไตรหันปืนไป พอเห็นเป็นคนงานก็ลดปืน “ผมเห็นเสือมันเข้าไปในนั้น”
แสงคำโดดลงมาจากกิ่งไม้ หนานไตร คนงานหันไปมอง “ไอ้ยักษ์มันหนีเข้าป่าไปแล้ว”
“นายอยู่บนนั้นตั้งแต่แรกหรือ แสงคำ”
“ใช่ ผมดักมันอยู่ เกือบจะยิงไอ้ยักษ์ได้ พอคุณเข้ามา มันเลยรู้ตัว หนีไปจนได้”
หนานไตรรู้สึกเสียหน้า ที่แสงคำพูดเหมือนตัวเองทำให้พลาด “ผมจะล่าเสือตัวนี้เอง”
“อย่าดีกว่าครับ ป่านนี้มันไปไกลแล้ว” แสงคำห้าม
“ถ้าไม่ยิงตอนนี้ มันก็ต้องกลับมากินวัวควาย กินลูกช้างในปางอีก” หนานไตรดื้อรั้นด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง แล้วหันไปสั่งคนงานชาย “ผมจะล่ามัน ไปถามคนงานกับควาญ ... ใครจะไปกับผม”
หนานไตรกระชับปืนพร้อม แสงคำมองอย่างไม่พอใจหนานไตรที่จงใจท้าทาย
หมื่นหล้ากับคนงานชาย 5 คน มีปืนลูกซองในมือพร้อม เดินตรงรี่มา
เนื้อนาง คำฝายวิ่งตามหมื่นหล้า
“ตาไม่ต้องไปไม่ได้หรือจ๊ะ ตายังไม่หายดี”
“ไม่ได้หรอกเนื้อนาง คุณหนานไตรเพิ่งมาอยู่ ไม่รู้จักป่า ไม่เคยล่าเสือ ปล่อยเปิ้นไปคนเดียวไม่ได้”
เนื้อนางท้วง “แต่อ้ายแสงคำก็ไปด้วย”
คำฝายไม่เห็นด้วย “นั่นแหละ ยิ่งน่ากลัวกว่าเสือ”
หมื่นหล้าหันไปดุทันที “นังคำฝาย อยากปากทะลุด้วยลูกซองข้านักใช่มั้ย”
“ไม่จ้ะ พ่ออุ๊ย ชั้นขอมีผัวก่อน” คำฝายยิ้มทะเล้น