บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 3 หน้า 5

เนื้อนางกำหมัดแน่น “หยุดปากพล่อยว่าแม่เนื้อนาง”

กำปุ้งไม่หยุด “หยุดไม่ได้แล้วย่ะ ก็แกพูดเองว่าเสน่ห์แรง จนผู้ชายทั้งปางคลานมาสยบแทบเท้า โธ่ กะอีแค่ฟ้อนแง้นได้ ใครก็ฟ้อนได้ยะ ดูนี่ !!!” กำปุ้งพยายามหงายตัวลงไปแบบฟ้อนแง้น คำฝายมองแล้วได้ที ถีบเข้ากลางตัว กำปุ้งล้มกลิ้ง 

รัญจวนไม่ยอม “อีคำฝาย แกอยากมีเรื่องนักใช่มั้ย”

“ก็พี่อยากเห่าอยากหอน ด่าไปถึงแม่เนื้อนางก่อนทำไมล่ะ”   

“ข้าจะด่าให้ยิ่งกว่านี้อีก นังเนื้อนางมันระริก อยากมีผัวจนตัวสั่น เที่ยวชายตาให้ท่าคนโน้นคนนี้ที แต่คุณหนานไตรเค้าไม่โง่ มาเลือกผู้หญิงชาวบ้าน หลานควาญแก่ๆ มีแต่ตัวอย่างเอ็ง” 

“ถ้าคุณหนานไตรคิดได้แบบนั้น เค้าก็คงไม่หันมามองพวกแม่ครัวอย่างพี่เหมือนกัน พวกที่หวังนักหวังหนา ว่าผู้ชายจะพาออกไปเป็นคุณนายนอกปาง มันคงช้ำใจตาย ดักดาน ขึ้นคานอยู่ในปางนี้หลายคน” เนื้อนางด่ากลับ แล้วเดินออกไป 

คำฝายหัวเราะสะใจ รีบตามออกไปทันที คนงานหญิงบางคนหัวเราะคิกคักชอบใจที่พวกรัญจวนถูกตอกกลับ รัญจวน กำปุ้ง สร้อยฟ้ามองหน้ากันแล้วกรี๊ด

ในป่า หนานไตรถือปืนยืนอยู่คนละด้านกับแสงคำ มองหมื่นหล้าที่ก้าวเข้ามา แล้วเอ่ยห้ามขึ้นทันที “หมื่นหล้าไม่ต้องไปหรอกครับ ผมกับแสงคำจะไปล่ามันเอง”   

หมื่นหล้ายิ้ม “ไม่ต้องห่วงหรอกคุณหนานไตร  ..ป่านี้ผมอยู่มาตั้งแต่คุณยังไม่เกิด”  หมื่นหล้าหันไปทางแสงคำ “แกะรอยมันได้หรือยัง”

“มันเตลิดเข้าไปในโน้น”

หมื่นหล้าหันไปบอกคนงาน “รีบตามไป” หมื่นหล้าเดินนำ แสงคำกับคนงานตาม หนานไตรรู้สึกตัวเองเสียหน้าที่กลายเป็นคนตาม รีบกระชับปืน ตามไปอย่างเร็ว

ด้านหน้าเรือนหนานไตร ม่อนดอยสะพายมีดด้ามยาว ถือพระพวงใหญ่ พนมมืออธิษฐานเป็นการใหญ่

“พุทโธ ธัมโม สังโฆ ไอ้ม่อนดอยจะเข้าป่าไปช่วยนายหนานไตรล่าเสือ คุ้มครองม่อนดอยให้กลับมาแขนขาครบด้วยเถอะ ม่อนดอยยังไม่มีเมีย”

ม่อนดอยเดินลงมาจากในบ้าน กำลังจะเลี้ยวไปที่ปาง รถจากบ้านหิมวัติแล่นเร็วเข้ามาจอดหน้าบ้าน   ม่อนดอยมอง ธรรพ์กับแขไขเปิดประตูรถลงมา แม่นายเปิดประตูลงมาพร้อมคุณหญิง จันตา บัวผุดตามลงมาจากรถคันที่สองที่ขนสัมภาระมาเต็มรถ 

ม่อนดอยมองสงสัย “มาหาใครครับ”

แม่นายกับคุณหญิงมองม่อนดอยหัวจรดเท้า ม่อนดอยรู้สึกเกรงสายตาแม่นาย

“ผู้จัดการปางอยู่มั้ย” ธรรพ์ถาม