บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 3 หน้า 2
หนานไตรสีหน้าโมโห “ถ้าฉันจะเอาตัวเนื้อนางไปจริงๆ รับรองว่าฉันพาไปได้ไกลกว่าป่านี้แน่” แสงคำกำหมัด
“อ้ายแสงคำ” แสงคำหันไปมองเนื้อนางที่เดินตามมาทีหลัง สีหน้าแสงคำโล่งใจมากที่เห็นเนื้อนาง
“หายไปไหนมา เนื้อนาง”
“ตาจ๋า” เนื้อนางหันมองไปที่หมื่นหล้า ก้าวขาจะวิ่งเข้าไปหาตา แต่รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้า เนื้อนางล้มลง
“เนื้อนาง” หนานไตร และแสงคำตกใจ
หมื่นหล้ารีบเข้าประคองเนื้อนางไว้
เนื้อนางรีบบอก “เมื่อวานเนื้อนางตกเขา”
“ทำไมตกเขา .. ตกได้ยังไง” แสงคำหันขวับมองหนานไตร หนานไตรจ้องกลับ
“ไม่มีอะไรจ้ะ อ้ายแสงคำ เนื้อนางวิ่งฝ่าฝนกลับมาที่นี่ เลยลื่นตกเขา”
“หมื่นหล้ากับเนื้อนางรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ ผมจะกลับไปเอารถมารับ เนื้อนางจะได้ไม่ต้องเดิน”
“อย่าลำบากเลยครับ คุณหนานไตร” หนานไตรมองแสงคำที่ขัดขึ้นทันที
“เราดูแลกันได้” แสงคำยิ้ม “ผมดูแลเนื้อนางมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว”
หนานไตรมองเห็น แสงคำยิ้มเยาะแล้วย่อลง เนื้อนางเกาะหลังแสงคำ แสงคำแบกเนื้อนางขึ้นหลัง หนานไตรตาลุกวาว พอเห็นเนื้อนางเอาแขนคล้องคอแสงคำ ก็ยิ่งใจร้อนเป็นไฟ
แสงคำหันไปถามเนื้อนางยิ้มๆ “ทำไมตัวเบากว่าแต่ก่อน” แสงคำแบกเนื้อนางเดินผ่านหน้าหนานไตร เนื้อนางมองสบตาหนานไตร หนานไตรกำปืนในมือ ได้แต่มองตาม
เรือนพักหนานไตร ธรรพ์ยืนอยู่ท่ามกลางทุกคนที่สีหน้าโกรธจัด จันตา บัวผุดอยู่ห่างออกไป
“ทำไมพี่ธรรพ์ต้องห้าม หรือพี่ธรรพ์เห็นพวกคนงานดีกว่าเรา”
“อย่าเอาแต่อารมณ์นะครับ คุณแข ถ้าเราทำร้ายคำฝาย แล้วคนงานอื่นๆ เค้าจะมองเรายังไง”
“ก็ช่างมันสิ หลานธรรพ์ พวกมันก็แค่คนงาน”
“ไม่ใช่คนงานพวกนี้หรือครับ ที่ทำให้ปางไม้หิมวัติยิ่งใหญ่มาได้”ทุกคนชะงัก มองธรรพ์ที่ใช้เหตุผลอธิบาย “เรามาที่นี่เพราะอยากรู้เรื่องผู้หญิงคนเดียว อย่าทำให้ทุกอย่างบานปลาย ถ้าพี่ไตรกลับมารู้เรื่องนี้เข้า คิดหรือครับว่าพี่ไตรจะยอมกลับไปที่บ้านอีก”
“ท่าทางแกจะรักที่นี่เหมือนพี่ชายแกอีกคนแล้วนะ ธรรพ์”
“ผมยังไม่รักที่นี่หรอกครับ แต่ผมเห็นแล้วว่าทำไมพี่ไตรถึงชอบอยู่ที่นี่ พี่ไตรต้องการพิสูจน์ตัวเอง ถึงออกไปล่าเสือกับพวกควาญช้าง”
“ฉันว่ามันกำลังหลงผู้หญิงที่ชื่อเนื้อนางนั่นต่างหาก ฉันอยากเห็นหน้าเนื้อนาง”
“ถ้าแม่นายอยากเห็นเนื้อนาง แล้วก็ไม่ต้องเสียพี่ไตรไปด้วย แม่นายเชื่อผมสักครั้งนะครับ”
ทุกคนมองธรรพ์ด้วยสายตาสงสัยว่าธรรพ์คิดจะทำอะไร