บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 9
หน้าป้ายตึกแถวเก่าแก่แห่งหนึ่งที่เรียงยาวต่อกันหลายหลัง เห็นตึกหลังกลางที่มีสายยูคล้องไว้หลวมๆ มีป้ายประกาศแปะไว้ “ตึกนี้เป็นทรัพย์สินของบริษัท นจพล พร็อบเพอร์ตี้ ห้ามบุกรุกโดยมีได้รับอนุญาต..... “
ป้องและเมย์เดินเข้าหยุดมองป้าย ป้องหยิบแท็บเล็ตขึ้นเสิร์ชข้อมูล ภาพจากเว็ปไซต์รวบรวม 10 สถานที่สุดเฮี้ยน
“ที่นี่แหละ บ้านครูเจี๊ยบ !”
“จะดีเหรอป้อง?...ป้ายเขาก็ห้ามเอาแล้วนะ ถ้าเราสองคนโดนจับได้....”
“โธ่ เข้าไปไม่ถึงชั่วโมงเราก็กลับกันแล้ว” พูดสร็จป้องก็ใช้ชะแลงที่เตรียมมาจะงัดประตู
เมย์ร้องเสียงหลง “เราเมคเอาก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องมาสถานที่ๆมันเกิดขึ้นจริงเลย”
“ไม่ได้หรอก วัยรุ่นไทยทำอะไรต้องจริงจัง อย่างเราจะปิดเล่มธีสีสได้ยังไง? ถ้าไม่เคยเก็บคลิปตัวอย่างจริงๆซักครั้ง”
เมย์มองไปรอบๆด้วยความหวาดกลัว “แต่ว่า....อ้าว...เฮ้ย”
ป้องง้างประตูออกแล้วเอาตัวแทรกเข้าไปโดยไม่สนใจ...เมย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตัดสินใจตามเข้าไป ประตูปิดตามดังโครมใหญ่ กล้องวงจรปิดตัวหนึ่งจากมุมสูงกำลังบันทึกและส่งภาพด้วยสัญญาณภาพ wi-fi
ภายในตึกแถวชั้นล่าง ป้องเปิดไฟฉายแล้วมองไปรอบๆ แสงไฟฉายสลัวแต่พอมองเห็นข้าวของที่ถูกรื้อระเกะระกะแล้ววางไว้อย่างไร้ระเบียบ ฝุ่นจับหนาและเขรอะไปทั่ว แต่ไร้ร่องรอยของสถานที่ๆเคยเกิดฆาตกรรม
“ครูเจี๊ยบ ครูโรงเรียนมัธยมที่พลาดหวังจากความรักในตัวครูหนุ่มรุ่นน้อง ทั้งๆที่เธอก็ทุ่มเททุกอย่าง ทั้งทรัพย์สิน เงินทองแต่กลับถูกตีจาก เธอฆ่าตัวตายด้วยการผูกคอพร้อมจดหมายขู่อาฆาตจะรอคนรักอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน!”
“ผู้ชายใจร้าย....”
“ผู้หญิงจริงจังไปปล่าว”
“ฉันว่า คนอย่างเธอไม่รู้สึกหรอก” เมย์พูดแล้วก็งอนตุ๊บป่องเดินจากไป
ป้องมองงงๆ “อะไรวะ? งอนอีกแล้ว”
จู่ๆเสียงเพลงเคารพธงชาติก็ดังขึ้นจากเครื่องเสียงเก่าที่ซุกอยู่มุมห้อง เมย์กระโดดเกาะแขนป้องไว้แน่น ป้องค่อยเดินไปปิดแล้วชักปลั๊กออก ป้องตบมือเมย์เบาๆเพื่อปลอบใจ ตุ๊บ!...เสียงคล้ายของหนักทิ้งตัวลงมาอย่างแรงดังขึ้นจากชั้นบน ทำให้คนทั้งคู่ต่างเงียบ