บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 9 หน้า 2
“อึ๊กส....อึ๊กส” เสียงเหมือนใครบางคนที่กำลังดิ้นรนต่อสู้ บางจังหวะเหมือนมีการถีบผนังดังโครมคราม
“นั่นไง? เสียงชั้นบนนั้นใช่แน่ๆ”
“ป้องรู้ได้ไง?”
ป้องก้มดูข้อมูลในแท็บเล็ตอีกครั้ง “ครูเจี๊ยบฆ่าผูกคอตายชั้นบน เวลา.....เป๊ะ...หกโมงสิบนาที” ป้องเก็บแท็บเล็ตแล้วหยิบกล้อง แล้วขึ้นบันไดไป…
เมย์ร้องเรียก ”เดี๋ยวซิป้อง...รอด้วย”
ภายในตึกแถว ชั้นลอย บรรยากาศน่ากลัว...ป้องและเมย์เดินสำรวจและถ่ายรูปชั้นต่างๆที่เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่ ทั้งคู่เดินขึ้นมายังชั้นสามแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ มีก็แต่รูปถ่ายข้าวของเครื่องใช้เก่าๆที่จัดรวมกันกันไว้ที่มุมห้อง ป้องเปิดประตูห้องเก็บของโดยมีเมย์กอดแขนไม่ห่าง
“พอหรือยัง...ไปกันเหอะ”
“เดี๋ยวๆ” ป้องเดินขึ้นบันไดลองเปิดประตูดาดฟ้าก็ไม่สำเร็จ เพราะกลอนล็อคไว้อย่างแน่นหนา เงาใครบางคนวูบผ่านหลังเมย์ไป เมย์ตกใจหันไปดูก็ไม่เห็นใคร ป้องเดินย้อนกลับลงมาหน้าตาเซ็งๆ “เฮ้อ ไม่เห็นมีอะไรเลย ?”
“ก็ดีแล้วนี่” เมย์มองไปที่ชั้นวางแล้วหยิบรูปขึ้นดู
“รูปนั้นคงเป็นครูเจี๊ยบกับแฟนหนุ่มที่ทิ้งเธอไป” เมย์รีบวางรูปถ่ายเก่านั่นด้วยความหวาดกลัว ยกมือไหว้ปลกๆ แต่ป้องกลับร้องด้วยความตกใจ“นั่นไง...ครูเจี๊ยบอยู่ตรงนั้นไง?” เมย์สะดุ้งเฮือกมองเลิ่กลั่ก ป้องหัวเราะก๊าก
“อำอีกแล้วใช่ไหม?....ใช่สิ...ฉันมันขี้กลัว ไม่เหมือนยัยเอโกะนั่นนี่”
“ไม่เห็นเกี่ยวกันซะหน่อย”
“แหม...ไม่เกี่ยว เราเห็นนะว่าป้องซื้อชอกโกแล็ตให้ยัยนั่น”
“อะไร? วันไหน?”
“ฉันเห็นก็แล้วกัน...ป้องคิดยังไงกับยัยเอโกะนั่น”
“ไม่เอาน่าก็แค่ชอกโกแล็ต”
“ตอบมาก่อนสิ”
“ทำไม?...หรือเมย์ก็อยากได้ชอกโกแล็ต?”
เมย์โกรธ “บางเรื่องเธอนี่ก็โง่เข้าขั้นเลยนะ” เมย์ทำท่าจะเดินหนี
ป้องนิ่งคิด “เอาน่า เดี๋ยวพาไปซื้อชอกโกแลตยกเซ็ทให้เลย” เมย์ยิ้ม... “แต่ตังค์เธอนะ”
เมย์ยิ้มค้าง คว้ากรอบรูปเขวี้ยงใส่ป้อง แต่ป้องหลบได้กรอบรูปกระแทกผนังแตกกระจาย “ไอ้คนงี่เง่า” เมย์สะบัด