บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 3

เสียงครืดคราดของแก้วที่เสียดสีไม้ในความมืด ภายในห้องวาดเส้น คณะศิลปกรรม ชั้นสี่ ชาย-หญิงสี่คนในชุดนักศึกษานั่งล้อมวงกันในความมืด ทั้งห้องมีเพียงแสงสว่างจากเทียนไขครึ่งเล่มที่วางข้างๆตัวของพวกเขา ทุกคนพยายามเกร็งนิ้วชี้ข้างขวาที่จิ้มอยู่บนถ้วยแก้วซึ่งกำลังเคลื่อนตัววนเวียนไปมาเรื่อยๆบนตารางไม้โบราณที่มีอักขระแปลกๆ ทั้งสี่จ้องมองเหตุการณ์เบื้องหน้าด้วยความตื่นกลัว ถ้วยแก้วนั้นวิ่งวนไปเวียนมาบนตารางไม้อิงกานร้องไห้ตาแดง “เห้ย!!!! กูขอร้องให้พวกมึงหยุดเถอะ”เมธหน้าตาตื่นตระหนกไม่แพ้กัน...เหงื่อไหลเต็มใบหน้า “จะหยุดมันยังไงวะ ..ปะ” เมธจะเรียกปาล์มป้องพูดสวน “จะเอาอย่างนั้นก็ได้ แต่คลิปนี้จะไม่มีความหมายนะ”เมธหันมามอง ป้อง แล้วคิดพิจารณา แต่ เมย์ ก็หันมามาป้องเช่นกัน “ป้อง!!!!!”เมธหันมองมาที่กล้องแล้วก้มหน้าไปหยิบสมุดคาถาเล่มเก่าๆ กระดาษขาดรุ่งริ่งขึ้นอ่าน “เออ.....อิติ สุคโต อรหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ ปฐวีคงคา พระภุมมะเทวา ขมามิหัง” เมธท่องวนไป9จบระหว่างที่เมธท่องคาถาอยู่นั้น ถ้วยแก้วเริ่มมีควันขาวๆอยู่ในภายในและหมุนวนเร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียงหัวเราะของผู้ชายดังแว่วรอบๆตัวพวกเขาอิงกานมองที่ถ้วยแก้ว “เมย์...กูไม่ไหวแล้ว” อิงกานจะเอานิ้วออกจากแก้วป้องเตือน “ระวัง.....ถ้าแกเอานิ้วออกเมื่อไร ผีร้ายมันจะเข้าสิงแกนะ”เมย์ร้องห้าม “ป้อง เมธ พอเถอะ”จู่ๆเทียนที่วางอยู่ข้างหน้าอิงกานก็ดับวูบลงเพียงเล่มเดียว “กูไม่ไหวแล้ว พอเถอะยายประหลาด” อิงกานตัดสินใจยกนิ้วออกจากแก้วทันที!พรึ่บ ....แสงไฟจากเทียนไขในห้องดับวูบ ทุกคนต่างร้องด้วยความตกใจ ในความมืดเราได้ยินแต่เสียงหายใจ....ทันใดนั้นเสียงร้องของอิงกานก็ดังขึ้นอย่างน่ากลัว “กร๊๊ดดด...... !”ในความมืดเสียงของอิงกานยังคงดังอยู่ แต่ปะปนมาด้วยเสียงของ เมธ ป้อง ปาล์ม และเสียงเมย์ที่ร้องไห้ปาล์มร้องถาม “อิงกานแกอยู่ไหน”