บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 3 หน้า 4

ปาล์มทำทีกำลังอ่านหนังสือเล่มโตหันไปยิ้มให้ “ใกล้สอบแล้วนี่คะ”อาพิมเดินไปหยุดหน้าชั้นวางเครื่องรางของขลัง สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง รอยยิ้มจางหายไปจากใบหน้าแล้วหันมาหาสองสาว “เดี๋ยวเธอสองคนไปตามเอโกะมาที่ห้องประชุมทีนะ” สองสาวพยักหน้ารับแล้วเดินจากไป อาพิมมองรอยฝุ่นของกล่องไม้ที่ไม่ตรงที่เดิมอีกแล้ว

ภายในคณะศิลปกรรม บรรยากาศมืดสนิท รอบๆบริเวณตึกมีเพียงแสงไฟของกองถ่ายซึ่งอยู่ชั้นล่างและแสงไฟจากชั้นสี่ของตัวตึก ภายในห้องวาดเส้นที่เล่นผีถ้วยแก้ว ตั้มยืนด่าเมธและพวกอย่างหน้าดำหน้าแดง“อะไรกันครับ ผมถามว่าพร้อมไหมพวกน้องก็บอกว่าพร้อม แล้วไงตอนนี้บอกว่ายัง หมายความว่าไง ?”เมธแจง “คือ...พวกเราต้องรอน้องอีกคนนะครับ”แจนหันไปพูดกับตั้ม “ตั้ม! เจ๊พูดเองดีกว่า” แจนหันไปพูดกับเมธ “นี่พวกเธอรู้ไหมว่ากองถ่ายนะเขาลงทุนใช้เงินตั้งเยอะแยะ ถ้ามันหมดคิวแล้วต้องเพิ่มคิวถ่ายจะเสียเงินอีกเท่าไร พวกน้องจะจ่ายกันเองไหวไหม เอาน่าอย่า,kเสียเวลารีบๆเซตถ่ายๆจะได้จบๆ”“มันต้องเล่นด้วยกันสี่คน...ไม่งั้นผีไม่มาแน่ๆ...”“หา...ต้องรอให้ครบสี่คน”ทันใดนั้นเอง แจน ยานแม่ก็ดิ้นชัก ส่ายหัวไปมา เนื้อตัวสั่นเทา ผมยุ่ง อ้าปากกว้างและตาถลนใส่เมธ “ย๊ากกกกก!”เมธ ป้อง เมย์ต่างตกใจกลัว จู่ๆแจน ยานแม่กลับมาสภาพปรกติ รวบผมให้เข้าที่เข้าทาง “เห็นไหม ผีเข้าแอคติ้งเอาก็ได้....มาเร็วรีบถ่าย”แจนเดินไปที่กลางวงซึ่งมีเทียนจุดไว้ล้อมเป็นวงกลม แจนกำลังจะนั่งลง แต่ป้องพูดสวนขึ้นมา “เราต้องรอตารางผีถ้วยแก้วก่อนครับ”“อะไรนะ พูดจริงไอ้น้อง?” ตั้มมองหน้าป้องเหมือนจะหาเรื่องป้องยิ้ม “พูดจริงครับ”เสียงโทรศัพท์ของตั้มดังขึ้นขัดจังหวะ ตั้มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู“ใครโทรมาละตั้ม” แจนรีบถาม“ลุงเฉินสิ เดี๋ยวผมมานะ” ตั้มเดินออกจากห้องไปเมธเดินเข้ามาหาป้อง เมย์ เมย์ชวน “ไปกันเถอะป้อง...เราไม่อยากเป็นแบบอิงกาน”“เราต้องรอกระดานนั่นอีกนานแค่ไหน?” ป้องถามเมธ “ไม่รู้ว่ะ...แต่กูว่าปาล์ม....”สิ้นเสียงคำว่า "ปาล์ม" ไฟในห้องติดๆดับๆขึ้นมาอีกครั้ง ทุกคนในห้องตกใจกลัว เมย์กรี๊ดลั่น เพียงชั่วครู่ไฟในห้องกลับมาอยู่ในสภาพปรกติ