บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 1 หน้า 5

“มันยังไงกันครับเนี่ย จอร์ชงง?” เอโกะขยับตัวให้พ้นจากกระจกบังเอาไว้ เห็นเป็นรอยนิ้วมือเลอะฝุ่นที่ทาบลงกระจก“รอยมือคน?”“ใช่...เป็นรอยฝ่ามือที่อยู่อีกด้านหนึ่งของกระจกซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้ ที่สำคัญคือรอยแผลเป็นนี่...” พี่จอร์ชยังคงงงอยู่ เอโกะเดินไปยังแบมที่นอนหลับแล้วพลิกฝ่ามือขึ้น ที่มือขวาของแบมมีรอยแผลเป็นตำแหน่งเดียวกัน “บาดแผลจากคมดาบของหลวงสิงหนาท”“งั้นรอยฝ่ามือบนกระจก...”เอโกะพยักหน้า “แบมกำลังพยายามขอความช่วยเหลือจากเรา พี่จอร์ชกลับไปที่ออฟฟิศแล้วเอากล่องเครื่องมือสีดำที่วางบนโต๊ะ ตัวกล่องเขียนว่าเอโกะ...เอามาที่นี่ด่วนเลย”“ครับๆ” จอร์ชขยับตัวจะออกจากห้องแล้วก็เอะใจ “แค่กล่องใบเดียวพอเหรอครับ?”“อยากหยิบอะไรมาเพิ่ม..ก็เอาเลยพี่จอร์ช..ให้ไวเลย”จอร์ชรีบวิ่งปรูดออกไปทันที

โรงพยาบาลเริ่มเข้าสู่เวลาพลบค่ำ...หมอท็อปกำลังตรวจเช็คเอกสารต่างๆก่อนออกเวร พยาบาลสาวส่งยิ้มหวานให้ จอร์ชหอบหิ้วของวุ่นวายเต็มไม้เต็มมือ ข้างหลังก็สะพายห่อผ้าคุลมดาบนางเสือไว้ดูทุลักทุเล จนเผลอทำกล่องเครื่องมือหล่น หมอท็อปรีบเข้าไปช่วยก็เห็นอุปกรณ์สายระโยงระยางเต็มไปหมดจอร์ชยิ้ม “อะ...ขอบคุณมากครับ”“เอ๊ะ...คุณ”จอร์ชหุบยิ้มทันที “อะ...เออ...ขอตัวก่อนนะครับ” จอร์ชรีบหอบข้าวของเผ่นแน่บทันทีหมอท็อปมองตามด้วยความสงสัย

ภายในห้องพักคนไข้ เอโกะกำลังติดตั้งอุปกรณ์และติดเครื่องสแกนสมองเข้าที่ขมับของแบมจอร์ชเฝ้ามองอย่างไม่เข้าใจ “แล้วผมต้องทำยังไงบ้างครับเนี่ย?”“พี่จอร์ชค่อยสังเกตที่หน้าจอเนี่ย ถ้าคลื่นมันกระตุกแล้วมีเสียงสัญญาณเตือนปี๊บ..ปี๊บ ให้รีบกดปุ่มเอนเทอร์ตรงนี้ เครื่องจะส่งกระแสไฟฟ้าอ่อนๆเพื่อปลุกพวกเราทันที”“ปี๊บๆๆๆ”“แล้วพี่เอาดาบนางเสือมาทำไมเนี่ย?”“แหะๆ..เผื่อไว้นะครับ”“ถ้าไม่ใช่เจ๊มิ้น..ใครจะใช้ได้”