บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 8

รัชสมัยรัชกาลที่ 6 ณ หมู่บ้านเรือนไทยที่อาศัยอยู่ริมคลองไม่หนาแน่นมากนักอยู่สองฝากฝั่ง หมอกลงปกคลุมไปทั่วบริเวณ ภายในคลอง มีเรือที่กำลังพายด้วยความเร่งรีบ ยายแก่กอดตะกร้าห่อของเอาไว้ ส่วนหญิงรับใช้ก็เร่งคนพายเรือให้เร็วขึ้นอีก คนพายจ้ำเรือฝ่าสายหมอกมาถึงบ้านเรือนไม้หลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมคลอง แต่ยังไม่จอดเรือเทียบท่าดี หญิงรับใช้รีบกระโดดขึ้นท่า เธอรีบรับตะกร้าและรีบดึงมือประคองยายแก่ขึ้นมาที่ท่าเทียบเรือ แล้วรีบเร่งพากันขึ้นบันไดจากท่าไปยังบนเรือนไม้

ประตูเรือนเปิดอย่างรวดเร็วก่อนที่พวกเขาจะมาถึง ทองดี ชายวัยกลางคนสวมชุดผ้าแพรนุ่งโจง-ท่าทางมีฐานะเดินหงุดหงิด....”เร็วๆ เข้าสิ ชักช้าอยู่นั้นแหละ”

ยายแก่รีบพยักหน้ารับ คนรับใช้หญิงรีบดึงแขนยายแก่ให้เข้าไปในเรือนและเดินผ่านชายคนนี้ไป คนพายเรือหน้าจ๋อยและก้มหน้าเดินผ่านไป ชายวัยกลางคนมองกลับเข้าไปในเรือนไม้ด้วยสีหน้ากังวลใจ

ภายในบ้านไม้เรือนไทย เสียงฝีเท้ากระทบกับไม้ดังอย่างต่อเนื่อง ทองดีเดินวนไปเวียนมาด้วยความกังวลใจ บางครั้งก็มองไปที่ประตูเรือนนอนที่ปิดอยู่ บางครั้งก็มองกลับมาที่ถุงผ้าสีแดงกำมะหยีในกำมือของเขาแล้วอมยิ้ม ประตูเรือนนอนถูกเปิดออกมา ทองดีหันไปยิ้มเก้อ เมื่อหญิงรับใช้วิ่งออกมาด้วยอาการเร่งรีบและกลับมาพร้อมถือกาน้ำร้อนติดมือมาด้วยและรีบเข้าไปในเรือนนอนอีกครั้ง ทองดีจะเดินเข้าไปในเรือนนอนแต่ประตูถูกปิดใส่หน้า เขาอารมณ์เสียชั่วขณะ แต่พอมองถุงกำมะหยีในมือก็อดยิ้มไม่ได้

ทันใดนั้นเสียงเด็กร้อง ก็ดังขึ้น “อุแว้ อุแว้ อุแว้.....ๆๆๆๆๆๆๆๆ”

ประตูเรือนนอนถูกเปิดออก ยายแก่เหงื่อเต็มยังกับจะเป็นลม แต่ก็ยังฝืนยิ้มให้กับทองดี

ทองดีรีบถาม “ผู้หญิง หรือว่าผู้ชาย ละยาย ?”

“ผู้หญิงเจ้าค่า น่าเกลียดน่าชังเชียว”

ทองดียิ้มดีใจแล้วรีบแทรกตัวเข้าไปในเรือนนอนทันที