บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 8 หน้า 5
หมอท๊อปพยายามมีสติ ฝืนตัวเองลุกขึ้นยืน และผลักเอมมิกาให้ออกจากตัว เอมมิกาถูกผลักล้มลง แต่เธอยังมองหมอท๊อปด้วยความหลงใหล ทันใดนั้นหมอท๊อปได้ยินเสียงกระพรวนค่อยๆขึ้นดัง เขาพยายามมีสติ..แต่ดวงตาเริ่มเบลอ เอมมิกากรีดร้องเสียงดัง “กริ๊ดดดดดดดดดดๆๆๆๆ”
หมอท๊อปมองเห็นหญิงคนหนึ่งแต่งชุดไทยยืนอยู่ไกล เธอขยับข้อเท้าที่ใส่กระพรวน เสียงกระพรวนแรงขึ้นและถี่ขึ้น ประสานกับเสียงกรีดร้องของเอมมิกา ทั้งพยาบาล คนไข้ คนอื่นๆที่อยู่รอบๆ ต่างค่อยๆสลบไปที่ละคน แต่หมอท๊อปพยายามฝืนตัวเองไม่ยอมสลบ เขาทุบโต๊ะเคาน์เตอร์ด้วยความแรง "ปัง"... “ไม่..!”
เสียงกระพรวนสงบลง หมอท๊อปพยายามประคองสติและยืนมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ไกลๆ
จู่ๆพยาบาลที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ต่างค่อยๆลุกขึ้นมา ดวงตาหมองคล้ำและเหม่อลอยคล้ายเอมมิกา มือเธอคว้าจับแขนของหมอท๊อปไว้ได้ “คุณหมอ...หมอท๊อปเป็นของฉันนะ”
หมอท๊อปสะบัดข้อมือหลุดจากโดนพยาบาลจับไว้ได้ เขาหันกลับมา พยาบาลหลายคนที่สลบลง คนไข้ที่สลบลงและเอมมิกาที่สลบลงไปนั้น ใครก็ตามที่เป็นผู้หญิงต่างฟื้นขึ้นมาเป็นเหมือนเอมมิกาหมดเลย
“คุณหมอท๊อป...เป็นของฉันนะ”
“หมอท๊อปที่รัก.... หมอต้องเป็นของฉัน”
“หมอท๊อป..อย่าไปไหนนะคะ....มาเป็นของฉันเถอะ”
คนที่อยู่ตรงนั้นต่างลุกขึ้นมาและพูดขอให้หมอท๊อป "มาเป็นของฉัน" และเดินมาหาหมอท๊อปแบบคลั่งหมอท๊อปมาก
ขณะนั้นกิ่งแก้วเดินหายไปจากบริเวณนั้น หมอท๊อปหันไปด้านข้างตัวเองแล้ววิ่งหนีไป พวกคนคลั่งรักก็เดินตามหมอท๊อปไปอย่าไม่ลดละ
ภายในห้องทดลอง บ้านอาพิม เอโกะกำลังนั่งมองหน้าคอมยิ้มไปมา
แบมเดินเข้ามา “ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่เรื่องอะไรล่ะเนี่ย..? เฮ้ย... อย่าบอกนะว่า !”
“อย่าบอกอะไรย่ะ?”
“ก็เธอกำลังจะมีลูกไง ? ใครเป็นพ่อเด็กบอกมาซะดีๆ”
“พูดอะไรเพ้อเจ้อ...ลูกอะไร ?”
“ก็นี่ไง..เธอดูรูปของเล่นเด็ก” ภาพจากหน้าจอเป็นรูปของเล่นเด็กมากมาย
“มั่วแล้ว...เพื่อนของฉันพึ่งคลอดน้องออกมา ก็เลยกำลังหาว่าจะซื้ออะไรไปเป็นของขวัญดี”
“อ๋อ...เฮ้ยดูดิ...ไอ้กระพรวนข้อเท้าก็เป็นของเล่นด้วย” แบมชี้ให้ดูหน้าจอ เป็นภาพกระพรวนข้อเท้าเด็ก ทั้งคู่มองด้วยความสนใจ
“ถ้าเป็นคนไทยสมัยก่อนก็จะซื้อกระพรวนข้อเท้า เพราะเชื่อว่าจะทำให้เกิดโชคลาภ วาสนากับเด็กและครอบครัว”