บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 8 หน้า 4
บริเวณทางเดินในวอร์ด นางพยาบาลกำลังเดินไปมาถือเอกสารผู้ป่วย บุรุษพยาบาลกำลังเข็นเตียงคนไข้ และกิจกรรมอื่นๆ แต่ไม่วุ่นวายมากนัก เสียงอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์ล้มลงอย่างดัง เอมมิกาเดินชนรถเข็นอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์ เดินชนนางพยาบาลและตำรวจทั้งสองนายอย่างไม่สนใจ ใบหน้าเธอหมองคล้ำดวงตาแดงก่ำเหมือนไม่ได้นอนมาหลายคืน ร้องไห้เบาๆอยู่ตลอดเวลาและพูดเพ้อกับตัวเอง “หมอท๊อปเป็นของฉัน!! หมอต้องเป็นของของฉันคนเดียว!!”
นางพยาบาล บุรุษพยาบาล คนไข้ ต่างมองตามเอมมิกา ขณะที่เธอเดินผ่านพวกเขาไป
ลานจอดรถโรงพยาบาล ภายในรถตำรวจ แอนนานั่งอยู่ด้านหน้าข้างด้านคนขับกำลังสนใจภาพวงจรปิดจากแท็บเล็ต ตำรวจทั้งสองนายเดินมาเปิดประตู คนหนึ่งเข้ามานั่งที่คนขับและหันไปมองแอนนา
“โธ่ หมวด!..งัดรถตำรวจที่ผิดกฎหมายนะครับ”
“หยุดเรียกฉันว่าหมวดเสียที..ฉันลาออกมานานแล้ว”
“แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ? คุณแอนนาอย่างนั้นเหรอ”
“จะเรียกอะไรก็เรื่องของพวกนาย..แล้วเรื่องที่ให้ไปจัดการเป็นไงบ้าง”
ตำรวจอีกคนยื่นซองเอกสารให้แอนนา “โธ่...หมวด..ผมนี่ระดับไหนแล้ว” แอนนาถอดแว่นดำมองตำรวจด้วยความเอือมระอาที่เรียกเธอหมวด แต่เธอก็หยิบซองเอกสาร “เอกสารคดีหมอท๊อปอยู่ในนี้ทั้งหมด”
“ขอบใจมากจ่า”
“แต่ว่าหมวด...อย่าให้เรื่องนี้มาถึงผมละ...ลูกผมยังเล็ก”
“อือม์...แล้วหมอท๊อปให้ปากคำว่าไงบ้าง”
ตำรวจยิ้มแบบมีเลศนัย “ถามจริงๆเถอะหมวด...สนใจคดีหรือว่าสนใจหมอท๊อป”
แอนนามองหน้าเพื่อนตำรวจนิ่งอยู่พักหนึ่ง “นายมีปัญหาเรอะ?”
ตำรวจทีท่าจ๋อยๆ เสียงอ๋อยๆ “หมอท๊อปเขาบอกว่า "เขาไม่เคยรู้จักกับผู้ตายเป็นการส่วนตัวเลย"”
“งั้นประเด็นนั้นตัดทิ้งไป” แอนนาสวมแว่นดำและเปิดประตูรถออกไป
ตำรวจมองตามแอนนางงๆ “ประเด็นนั้น...มันประเด็นไหนวะ?”
ภายในโรงพยาบาล เอมมิกาเดินมาใกล้เคาน์เตอร์ลงทะเบียนที่หมอท๊อปยืนเช็คเอกสารอยู่ “หมอท๊อปค่ะ....ที่รักค่ะ...เป็นของฉันนะคะ” หมอท๊อปท่าทางตกใจที่เห็นเอมมิกา เพราะเธอมีอาการคล้ายกับอรพรรณมาก “หมอท๊อปเป็นของเอมนะ”
“เดี๋ยว...คุณพยาบาล คุณเป็นอะไรไป” หมอท๊อปกำลังคิดที่จะหนี แต่เสียงกระพรวนดังขึ้น หมอท๊อปเข่าอ่อนลง
เอมมิกาโผเข้ามากอดหมอท๊อป “กอดฉันสิคะ คุณหมอ...คุณหมอท๊อปต้องเป็นของฉันนะ”