บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 8 หน้า 2
ภายในเรือนนอน ทองดีนั่งอยู่ข้างๆ แม่แช่มที่มีเด็กน้อย ซึ่งถูกห่อด้วยผ้าขาวนอนอยู่ข้างกาย ทองดีลูบหัวลูกน้อยเบาๆ
แม่แช่มทัก “คุณพี่...โบราณเขาว่าห้ามลูบหัวลูกนะคะ” ทองดีตกใจรีบเอามือออกจากหัวลูกน้อย “จะไม่ลองอุ้มลูกรึคะ”
ทองดีอมยิ้ม ท่าทางเก้ๆกังๆจะอุ้มก็ไม่รู้จะอุ้มอย่างไร “ฉันทำอะไรไม่ถูก ลูกคนแรกในชีวิตนี่นา”
แม่แช่มยิ้ม ทั้งคู่สบตากันน้ำตาคลอ
ทองดีปาดน้ำตาและหันมามองที่ลูกน้อย ลูกน้อยดวงตาสดใสมองกลับมาเช่นกัน “ขอบใจนะ ที่หนูมาเกิดเป็นลูกของเรา หนูเป็นแก้วตาดวงใจของพ่อกับแม่นะรู้ไหม?” ทองดีเปิดถุงกำมะหยี่ออกมา “สิ่งนี้เป็นตัวแทนของสายใยเรานะลูกรัก”
แม่แช่มหันมองลูกน้อยน้ำตาปริ่ม แสงสะท้อนจากของในถุงกำมะหยี่สะท้อนมาที่ใบหน้าเด็กน้อย เด็กน้อยมองดูพ่อด้วยดวงตาสดใสและส่งเสียงหัวเราะ บ้านเรือนไม้ถูกปกคลุมด้วยหมอก เสียงหัวเราะเด็กน้อยก้องสะท้อนไปทั่ว
ปัจจุบัน บริเวณลานจอดรถของโรงพยาบาลหมอกปกคุมหนา ทัศน์วิสัยแย่...เสียงฝีเท้าดังขึ้น หมอท๊อปสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว เดินเข้ามาและกดรีโมทไปที่รถ แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเสียงลูกกระพรวนกระทบกันดังกังวานอยู่รอบๆบริเวณ เขาหันไปมองรอบตัวและพยายามเพ่งมองผ่านสายม่านหมอก แต่ไม่เห็นใคร....เขาตัดสินใจขึ้นรถแล้วสตาร์ทเปิดไฟหน้ารถ แต่เสียงกระพรวนยังดังใกล้เข้ามา! เขาหันไปทางขวาเพื่อดูอีกครั้งหนึ่งและกำลังจะออกรถ ทันใดนั้นก็มีพยาบาลสาวยืนขวางหน้ารถ หมอท๊อปเหยียบเบรกตัวโก่ง อรหรือรพรรณพยาบาลสาวยืนอยู่หน้ารถ ใบหน้าเธอหมองคล้ำดวงตาแดงก่ำเหมือนไม่ได้นอนมาหลายคืนและร้องไห้เบาอยู่ตลอดเวลา หมอท๊อปรีบลงจากรถ และเดินไปหาอร อรร้องไห้และวิ่งเข้ามากอดหมอท๊อป เขาตกใจมากและพยายามดันตัวเธอออก.......เสียงกระพรวนดังกังวานอย่างต่อเนื่อง
“เป็นอะไรไป คุณอร”
“หมอ! รังเกียจ อรเหรอคะ ทำไม?”
“อะไรกันครับ ผม...ผมรังเกียจอะไร ?”
แต่อรกลับร้องไห้หนักขึ้น หมอท๊อปสีหน้าเป็นกังวลมากและหันไปมองรอบๆกลัวใครเห็น จังหวะนั้นอรเข้ามากอดหมอท๊อปอีกครั้งอย่างแรงและพยายามรุกไล่เขา หมอท๊อปผลักอรออกจากตัวเขาอย่างแรง จนอรล้มลงไปนั่งกับพื้น
“คุณอร นี่คุณจะบ้าเหรอ ทำอะไรรู้ตัวรึเปล่า”
“ทำไม? ฉันไม่สวยเรอะไง ? หมอท๊อปเป็นของฉันนะ หมอท๊อป..หมอต้องเป็นของฉันนะ” อรน้ำตาไหลพราก
หมอท๊อปสีหน้าตกใจระคนสงสัย เขาเดินเข้าไปประคองอรให้ยืนขึ้นและเขย่าตัวเธอ “คุณอร!!! มีสติหน่อยสิ”
อรสะบัดมือหมอท๊อปออกจากตัวหล่อนและหยิบปืนที่เหน็บไว้กับกระโปรง ชี้ไปที่หมอท๊อป หมอท๊อปตกใจกลัว
“หมอท๊อปต้องเป็นของฉันเพียงคนเดียว หมอต้องเป็นของอร”
“อย่านะคุณอร...จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว” อรเปลี่ยนปากกระบอกปืนที่ชี้หมอท๊อปมาจ่อที่คอหอยเธอเอง “ใจเย็น !!!!!!!”