บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 4 หน้า 3
“ไม่ต้องกลัวน้องพี่เคยเป็นตำรวจ พี่ไม่ใช่โจร”
“โหยพี่....กว่าพี่จะยูเทิร์น ต้องผ่านแยกหน้าไปอีก ไม่เอาอะ”
“เดี๋ยวพี่ลดให้ 50 บาท”
“ตลกปะเนี่ยพี่”
“ตลกอะไรเห็นหน้าพี่เหมือน้าค่อมเหรอ”
“ขอบคุณมากพี่ แต่ผมจะลงแล้ว”
“เอ่อ!! น้อง!! เอางี้พี่เปิดโปรโมชั่น ถ้าน้องไปกับพี่ ตอนนี้น้องจากจะลดราคาแล้วพี่ยังแถมเงินให้น้องอีก 50 บาท”
ผู้หญิงที่ลงไปก่อนหน้านี้แล้วโพล่งมาอย่างหงุดหงิด “พี่ทำไรอยู่ ยังไงเนี่ย เวลาหนูน้อยนะ”
“จะน้องใจเย็นๆ นะ” ผู้ชายหันมาบอกจ่า “พี่...นี่ดึกแล้ว พี่ไม่ต้องลดให้ผมหรอก เอาไปไม่ต้องทอน” ผู้ชายยื่นเงินให้แล้วรีบพาผู้หญิงเดินจากไป
จ่าเสริมมองตามอย่างหมดหวัง “ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ทุกวันเลยวะ”
จ่าเสริมมองพวงมาลัยนิดหนึ่งก่อนที่จะเอื้อมมือไปกดมิเตอร์ เห็นสติ๊กเกอร์ “เปิดไฟว่างแล้วไม่รับโดนจับแน่” “กูหนอกู ขอกลับไปจับโจรเหมือนเดิมได้ไหม” จ่าเสริมควักสร้อยพระเครื่องออกมาจบ“หลวงพ่อทั้งหลายช่วยลูกช้างด้วย อย่าต้องเจอะต้องเจออะไรๆ แบบเดิมอีกเลยสาธุ” จ่าเสริมปาดเหงื่อเม็ดใหญ่ที่หน้าแล้วกลั้นใจขับรถออกไป
ป้ายบอกจุดกลับรถอีก 100 เมตร จ่าเสริมปาดเหงื่อที่ผุดออกมาไม่หยุด จุดกลับรถใกล้สี่แยกมีรั้วเหล็กกั้นห้ามกลับรถ จ่าเสริมบ่น “มีที่กลับแต่ก็ไม่ให้กูกลับ”
ที่สี่แยกไฟแดงถนนโล่งเปลี่ยวไร้รถรา สัญญาณไฟเปลี่ยนจากแดงเป็นเขียว บรรยากาศเดิม รถจ่าเสริมแล่นมาแต่ไกลแต่พอถึงกลางแยกรถก็เกิดกระตุก และดับลงดื้อๆ “นั่นไง...เอาแล้ว ที่เก่าเวลาเดิม”
อีกด้านหนึ่งของถนน รถหกล้อคันหนึ่งวิ่งมาจอดติดไฟแดง “ไฟเขียวแล้วไม่ไป หลับเปล่าวะนั้น”
ในรถแท็กซี่จ่าเสริมพยายามบิดกุญแจสตาร์ทรถและพยายามไม่มองไปที่มุมของสี่แยก แต่ยิ่งพยายามยิ่งทำให้เผลอมอง จ่าเสริมเห็นเด็กหญิงยืนอยู่ “ได้พบสบตาเมื่อเจอหน้าเธอออออออ ครุ่นคิดวุ่นวายไม่คลายสับสน” ครั้งนี้เด็กหญิงไม่พยักหน้าเหมือนเก่าจ่าเสริมเริ่มแปลกๆ เลิกร้องเพลงปลอบใจตัวเอง ฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ มองที่สัญญาณไฟ แล้วมองที่รถหกล้อ “รึว่า....เอาวะ” จ่าเสริมเปิดประตูลงไปแล้วรีบวิ่งไปหาเด็ก “หนูอย่านะ มา...วันนี้ลุงจะช่วย”
คนขับรถหกล้อเห็นแต่รถแท็กซี่จอดนิ่งสนิทแต่ไม่เห็นจ่าเสริมหรือเด็กหญิง สัญญาณไฟเปลี่ยนจากแดงเป็นเขียว คนขับเหยียบครัชเข้าเกียร์ จ่าเสริมมาถึงตัวเด็ก “หนูเอยอย่าทำแบบเดิมอีกเลย มีอะไรก็คุยกันนะ”