บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 5

เสียงเปิดประตูลูกบิดที่เปิดไม่ออกในความมืด

ภายในห้องทำงานของปิ่น บรรยากาศอึมครึม  แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านหน้าต่างที่ยาวระพื้น เผยให้เห็นเครื่องใช้ของเก่า อาทิ ตู้ นาฬิกา โคมไฟ เตียงไม้ ฯลฯ จัดวางอยู่อย่างเป็นระเบียบ รวมกระทั้ง กระจกบานใหญ่ ที่มีกรอบลายไทยวิจิตรสวยงาม เนื้อกระจกมีความขุ่นมัวอยู่บ้างแต่ยังสามารถสะท้อนเงาของ “ ปิ่น “ ดีไซเนอร์จิวเวอรีท่าทางเก๋ไก๋ ที่กำลังนั่งง่วนออกแบบเครื่องประดับคอลเลกชั่นใหม่ ข้างกองกระดาษบนโต๊ะทำงานของเธอมีรูปเด็กสองคนใส่กรอบเก่าสไตล์วินเทจ

เสียงหม่อนและไหมเรียก “ปิ่น.......”

ปิ่นหันไปมองตามเสียงเรียกที่แผ่วเบา ลมพัดแรงผ้าม่านเปิดกว้างให้แสงสว่างผ่านเข้ามา ปิ่นมีใบหน้าที่ซูบผอม ดวงตาหมองคล้ำ สวมใส่ชุดนอนบางเบาจนเห็นกระดูกไหปลาร้า ปิ่นหันจ้องมองและยิ้มให้กับกระจก เสียงจากกระจกหัวเราะคิกคัก เสียงหม่อนและไหมเรียก “คนสวย.....”

ปิ่นอมยิ้มและหันกลับไปทำงานต่อ ภาพที่ปิ่นเขียน เป็นรูปผู้หญิงเปลือยสองคน คนหนึ่งสวมสร้อยคอเส้นสวยโดยที่มี ผู้หญิงอีกคนสวมต่างหูเพชรคลอเคลียอยู่ด้านหลัง ปิ่นลบรอยร่างดินสอแล้วปัดขี้ยางลบออกในกระจก เงารางๆของผู้หญิงสองคนค่อยๆปรากฏตัวด้านหลังปิ่น

“ปิ่น เธอเก่งจัง” หม่อนชม

ไหมปลื้ม “คงไม่มีใคร เห็นพวกเราสวยงามเท่าเธอแล้วล่ะ”

ในกระจก...ปิ่นหันไปยิ้มให้ทั้งคู่ แต่ในโลกจริงปิ่นกลับยิ้มให้อากาศธาตุที่ว่างเปล่า

หม่อมปากหวาน “ร่างเธอช่างสวยงามเหลือเกิน”

ไหมโน้มน้าวปิ่น “มาอยู่กับพวกเราเถอะ...”

ปิ่นวางรูปเขียนลงบนโต๊ะแล้วค่อยๆเดินช้าไปที่หน้ากระจก ปิ่นจ้องมองกระจกแล้วลูบไล้ใบหน้าและร่างกายตัวเอง

ภาพสะท้อนในกระจกมีผู้หญิงสองคนใบหน้าคล้ายรูปที่ปิ่นวาดจ้องมองยั่วยวน เชิญชวน

หม่อมเอ่ย “อยากสัมผัสเรือนร่างเธอจัง”