บทละครโทรทัศน์ นางฟ้าล่าผี ปี2 ตอนที่ 5 หน้า 2
ไหมสำทับ “ถอดไอ้ชุดเกะกะนั่นทิ้งไปเถอะ”
หม่อนหอมแก้มไหม และไหมก็ไซ้ซอกคอของหม่อน ทั้งคู่หัวเราะกันคิกคัก “ฮิ ฮิ ฮิ.....เร็วๆสิจ๊ะ”
ปิ่นมองทั้งสอง ด้วยดวงตาเคลิ้มฝันแล้วค่อยๆถอดชุดนอนออก
หน้าห้องทำงานของปิ่น หมอโจ้ เดินตรงมาที่ประตูและพยายามหมุนลูกบิดประตู แต่มันกลับจากถูกล็อกจากด้านใน หมอโจ้พยายามหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ เขาเดินงุ่นง่านเหมือนหนูติดจั่นอยู่พักใหญ่จึงตัดสินใจทุบประตู “ปิ่น.. ปิ่น... ปิ่น! เปิดประตูออกเดี๋ยวนี้นะ” เสียงหัวเราะระหว่าง ปิ่น หม่อน ไหม ดังแว่วออกมา หมอโจ้ได้ยิน ...สงสัย และตัดสินใจทุบประตูด้วยความแรงกว่าเดิม “ปิ่นเปิดประตูเดี๋ยวนี้ มีใครอยู่ข้างใน? ผมสั่งให้เปิดเดี๋ยวนี้ !”
หมอโจ้เอาเท้าถีบประตู…เปิดออก
หมอโจ้เข้าไปภายในห้อง เห็นเงารางๆของปิ่นที่เปลือยกายยืนอยู่หน้ากระจก และเห็นหม่อนกับไหมเดินจูงมือปิ่นอยู่ในกระจก หมอโจ้ตะโกน “ปิ่น !” หมอโจ้รีบคว้าผ้าคลุมวิ่งไปหาปิ่น ห่มร่างกายและเขย่าตัวปิ่นเรียกสติ
ในกระจก หม่อนและไหมหันขวับมามองที่หมอโจ้ สีหน้ากลับกลายเป็นผีร้ายก่อนจะค่อยๆเลือนหายไป ปิ่นล้มลงในอ้อมแขนของหมอโจ้ จากนั้นกรีดร้อง ดิ้นทุรนทุราย “ปล่อย ปล่อย ปล่อยกู กูจะตามเธอไป ปล่อย ปล่อย”
หมอโจ้พยายามกอดปิ่นเอาไว้ บนโต๊ะมีรูปถ่ายพี่ชายที่ทำท่ากอดปกป้องน้องสาวตั้งอยู่..
โรงพยาบาลที่หมอท็อปทำงาน เสียงกรีดร้องของปิ่นดังลั่น ภายในห้องผู้ป่วย ปิ่นดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียงคนไข้ หมอท๊อปและพยาบาลอีก2คน ช่วยกันกำลังยื้อยุดแรงของปิ่นเพื่อจะฉีดยาเธอ หมอท๊อปหันไปมองหมอโจ้ที่ยืนอยู่ปลายเตียง “เฮ้ย...โจ้มาช่วยจับเท้าไว้ซิวะ”
หมอโจ้รีบวิ่งเข้าไปช่วยหมอท๊อป และพยาบาลอีก2คน จับและรั้งตัวปิ่นไว้บนเตียงให้นิ่งที่สุด
“ดิ้นยังงี้...เดี๋ยวก็แขนขาหักหรอก” หมอท็อปมองหน้าพยาบาลแบบไม่พอใจ “แหะๆ....ก็น้องสาวหมอแรงเยอะนี่คะ”
ปิ่นดิ้น “ปล่อยกู”
หมอท็อปสั่ง “กดให้นิ่งไว้...!” หมอท๊อปรีบฉีดยาเข้าเส้นที่แขนของปิ่น เพียงชั่วครู่ ปิ่นก็นิ่งและหลับไป ทุกคนต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก หมอท๊อปโบกมือให้พยาบาลทั้งสองออกจากห้องไป
หมอท๊อปและหมอโจ้ทรุดตัวลงนั่งด้วยความเหนื่อย
“ไอ้หมอโจ้ครับ” หมอท๊อปถามเชิงประชด “ไม่คิดจะเล่าอะไรให้ฟังหน่อยรึไง?”
“เราก็เล่าให้นายฟังแล้วนี่”
“ขอแบบละเอียดๆได้ไหม ? นายก็รู้ว่าปิ่นต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ"