บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 12
ภรพกระโจนหลบเข้ากำบังมุมหนึ่ง คนร้ายยังสาดกระสุนใส่ ภรพขว้างของออกไปล่อความสนใจคนร้ายอีกทาง
คนร้ายสาดกระสุนไปทางที่ถูกล่อ
ภรพฉวยโอกาส โจนเข้าลุยคนร้ายด้วยมือเปล่า เตะปืนหลุดจากมือคนร้าย ทั้งคู่แย่งชิงปืนบนพื้น คนร้ายได้ครองปืนอีกครั้งและยิงสวนออกไป กระสุนเข้าต้นแขนขวาภรพ
คนร้ายปราดเข้าประชิดจะยิงซ้ำ ปืนกระเด็นหลุดจากมือคนร้ายเพราะภาษิตที่ตามมายิงสกัดไว้ทัน ภาษิตสาดกระสุนใส่คนร้ายอีก แต่พลาด
คนร้ายวิ่งหลบหายตัวไป ภาษิตรีบเข้าไปดูภรพ “คุณภรพ”
ภรพกุมแผลที่ต้นแขนเพื่อห้ามเลือดให้ตัวเอง “ไม่เป็นไร...ฉันไม่เป็นไร”
บนเรือ ภรพใช้ผ้าเช็ดเลือดจากแผลถูกยิง “ไปหาหมอไหมครับ”
ภรพเหวี่ยงผ้าทิ้งไป “เลือดหยุดแล้ว..แค่นี้ไกลหัวใจ”
“มามัวดูอะไรกัน...ออกเรือสิ กว่าจะกลับถึงเกาะมืดค่ำกันพอดี” ภาษิตดุคนเรือ
“เดี๋ยว...ฉันว่า วันนี้จะยังไม่กลับ”
“คุณภรพจะตามล่าไอ้พวกมือปืนนั่นเหรอครับ”
“ภาษิต...”
“ครับ คุณภรพ”
“นายว่ากี่คนกันที่รู้ว่าฉันมาที่นี่ ศัตรูอยู่ใกล้ๆตัวเรานี่เอง. มันรู้ความเคลื่อนไหวของฉันตลอดเวลา”
ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ อาเจิ้งเดินตามไพศาลเข้ามาเพื่อคอยรับใช้หลังจากไปตามมารับโทรศัพท์
“โทรศัพท์ใคร”
“อาภาษิต อีโทรมาจากปักษ์ใต้”
“ลื้อคอยอยู่ข้างนอก อย่าเพิ่งให้ใครเข้ามา”
“ครับนาย” อาเจิ้งออกไป ไพศาลยกโทรศัพท์ขึ้น ไพศาลตบตา แม้แต่คนใช้ “ว่าไงอาภาษิต”
ภรพคุยสายกับไพศาล “กรุงเทพเรียบร้อยดีใช่ไหมป๊า”