บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 12 หน้า 5
ภรพมาถึงกระท่อม วันวิสานอนซมอยู่ ภรพปากไวกว่าใจ
“ผู้หญิงแบบไหนกันเนี่ย สายป่านนี้ยังนอนขี้เกียจสันหลังยาว” วันวิสาค่อยๆลืมตาขึ้น “ใครเอาไปทำเมียคงเจริญพิลึกละ” วันวิสายันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก “นี่ถ้าฉันยังไม่กลับมาคงนอนเพลินจนข้ามวันข้ามคืนละมัง มีคนหาให้อยู่ หาให้กินมันก็เสียคนยังงี้”
“นายจะเอาอะไร”
“คนเพิ่งมาถึงน้ำซักขันคิดไม่ออกรึไงว่าต้องตักมาให้กิน ทำไมต้องให้บอก ทุกอย่างเลยวะ” วันวิสาเดินไปตักน้ำในโอ่ง “ฝึกเอาไว้ ถึง อีกหน่อยแต่งงานได้ผัว มีคนคอยปรนนิบัติ ก็ต้องสอนคนใช้สอนลูกหลานเป็น”
วันวิสาเดินประคองขันน้ำกลับมา จะยื่นให้ภรพ แต่ รู้สึกว่าทุกอย่างในมือหนักอึ้งโลกทั้งโลกหมุนคว้าง ผู้ชายเบื้องหน้าบิดเบี้ยวเป็นยักษ์เป็นมาร
ภรพเพิ่งเห็นหน้าวันวิสาระยะใกล้ ขันร่วงหลุดจากมือ ขัน – น้ำกระทบพื้น สติดับวูบ วันวิสาล้มทั้งยืน โชคยังดีที่ภรพคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน
วันวิสาถูกวางลง “เธอ...เธอ...อีเจ๊..” ภรพเพิ่งสัมผัสได้ถึงไข้สูงตัวร้อนจัด จู๋ตามกลับมาพอดี “ไอ้จู๋ ทำไมถึงเป็นยังงี้”
“คุณผู้หญิงไม่สบายตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ”
“ไม่สบายได้ยังไง”
“คุณผู้หญิงทำงานบ้านทั้งวัน แถมออกไปซักผ้าให้นายหัวกลางแดดด้วยครับ”
“แล้วทำไมลื้อไม่ รีบบอก”
“ก็เมื่อกี้จู๋จะบอกนายหัวแล้ว แต่บอกไม่ทันนี่ครับ”
“ไอ้บ้า แล้วนี่หายาแก้ไข้ให้กินรึยัง”
“ยาแก้ไข้หมดแล้วครับ”
“ไอ้โง่”
“จู๋ ไม่ได้โง่นะครับ จู๋ต้มยาให้หม้อนึงแล้ว”
“เออ...ลื้อฉลาด”
“แต่คุณผู้หญิงไม่ยอมกินครับ”
“ทำไม”
“จู๋อ้อนวอนให้กินยังไง ก็ไม่ยอมกิน”
“อั๊วถามว่า ทำไม”