บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 12 หน้า 2
“เรียบร้อยดีไม่มีปัญหาอะไร”
“ป๊า...นอกจากป๊าแล้ว มีใครอีกบ้างที่รู้ว่าผมอยู่ตรัง”
ที่บ้านจิตวรบรรจง วรินวางกับข้าวจานสุดท้ายลงกลางโต๊ะ ตักข้าวใส่ถ้วย ส่งให้ผัวและลูก ปรนนิบัติเรียบร้อย
แล้วจะกลับออกไปในครัว
บันลือทัก “อ้าว...แล้วลื้อล่ะ”
“อั๊วไม่หิว...กินไม่ลง”
“ม้าไม่ต้องห่วงอาวันอีหรอก เดี๋ยวอีก็กลับมาเอง”
“แล้วใจคอจะอยู่เฉยๆกันยังงี้รึไง”
“อีไปของอีเอง เดี๋ยวก็กลับมาเอง”
“ลื้อพูดเหมือนไม่รักลูก”
“แล้วอีทำตัวให้น่ารักสมเป็นลูกไหมล่ะ กี่ครั้งแล้ว ที่อีก่อปัญหา มีแต่เรื่องทำวงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย”
“แค่อีเกิดเป็นลูกผู้หญิงใช่ไหม” บันลือตบโต๊ะ วรินน้ำตาร่วง
บดินปลอบมารดา “ม้า...อาวันอีต้องปลอดภัยน่า”
“ลื้อไปนั่งคิดนอนคิดดีกว่า ว่าจะโกหกอาประยูรอียังไงต่อ ให้อีเชื่อใจลูกสาวลื้อ ไม่งั้นลื้อไม่มีวันได้เห็นแต่งงานอีแน่” บันลือเปรย
วรินผละกลับออกไปทันที ทั้งบดินและบันลือ ฝืนกินแต่แทบจะกลืนไม่ลง
ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ ไพศาลได้โอกาสถามสุพรรษา “อาษา..เรื่องอาภรพอีลงใต้ ลื้อเผลอบอกใครไปรึเปล่า”
“เปล่านา”
“ลื้อแน่ใจนะ”
“จะมีก็แต่อาหมวยใหญ่ หมวยเล็กเท่านั้นแหละ”
“อั๊วบอกลื้อแล้วว่าไม่ต้องบอกใคร”
“เฮีย...คนในครอบครัวทั้งนั้น ไม่ใช่คนอื่นที่ไหน”
อาเจิ้งเข้ามาขัดจังหวะพอดี “นาย...มีแขกมารอพบนาย”
“ใคร”
“เถ้าแก่เฮ้ง”
อาเจิ้งนำไพศาลและสุพรรษา เข้ามา “อาเฮ้ง”