บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 12 หน้า 3
เฮ้งที่ยืนดูกวนอูอยู่ หันตัวกลับมา “อาเซียะ”
“อาเฮ้ง” สุพรรษาทัก
“อาซ้อ..”
อาเจิ้งรินน้ำชาลงจอกให้แขก
“ตั้งแต่สารทจีน ก็ไม่ได้เจอกันเลย”
“อั๊วก็มีแต่เรื่องยุ่งๆลื้อคงได้ข่าวแล้ว”
“ทำมาหากิน นับวันมันก็ยากขึ้น แล้วไอ้เรื่องยุ่งยากนี่มันก็ไม่ได้มาจากไหน มาจากคนทั้งนั้น เก่งแย่งแข่งดี อิจฉาตาร้อน ปัดแข้งปัดขากันเอง”
“ท่าทางลื้อรู้เรื่องดีนี่อาเฮ้ง”
เฮ้งจิบชา “อั๊วก็ฟังๆอีมาอีกที ใครเป็นยังไงก็รู้ๆกันอยู่..อาบันลือ อีเป็นพวกโลภมากเห็นใครได้ดีกว่าไม่ได้ นี่อั๊วไม่อยากปรักปรำอีหรอกนะ หลักฐานมันอ่อน พูดมากไปมันก็ไม่ดี อั๊วจะพลอยเดือดร้อนเปล่าๆ”
“ทุกวันนี้ก็ได้แต่อดทน...หวังว่าซักวันความจริงจะพิสูจน์ตัวเอง” สุพรรษาเปรย
“ซ้อคิดถูกแล้วละ คนดีๆพระย่อมคุ้มครองรุ่งเรืองไพศาล มีองค์กวนอูเป็นที่ยึดมั่น ทำมาหากิน ซื่อสัตย์มาตลอด
องค์กวนอูต้องปกปักรักษา ยังไงอั๊วก็เป็นกำลังใจให้นะอาเซียะ”
“ขอบใจ อาเฮ้ง...ขอบใจ ลื้อเป็นมิตรแท้ของอั๊วจริงๆ”
ที่กระท่อมภรพ บนเกาะ ใกล้ค่ำ พระอาทิตย์ตก จู๋วางสำรับอาหารเย็นลง วันวิสานั่งซึมอยู่มุมหนึ่ง
“คุณผู้หญิงครับ กินข้าวเถอะครับ” วันวิสาส่ายหน้า “จู๋ว่าคุณผู้หญิงไม่ต้องรอนายหัวหรอกครับ กว่าจะกลับมาถึง เผลอๆค่ำๆโน่น”
“เก็บไปเถอะนายจู๋ ยังไงฉันก็กินไม่ลง”
“จู๋ รู้แล้ว คุณผู้หญิงเป็นห่วงนายหัวใช่ไหมครับ.. แหม ความรักมันมีอิทธิพลยังงี้นี่เอง...อยากจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา วันไหนไม่เห็นหน้าเธอ โลกนี้มันก็มืดมนเหมือนคืนเดือนแรม”
วันวิสาลุกเดินออกไปเงียบๆ จู๋ยังเพ้อพรรณาสรรพคุณความรักเฉิ่มๆ
ในกระท่อมภรพ มุ้งถูกกางครอบที่นอนแล้ว แต่วันวิสายังนั่งซึมอยู่อีกมุม นอกมุ้ง วันวิสาย้อนคิดถึงเหตุการณ์
ระหว่างเธอกับภรพ
ที่บ้านพักที่ตรัง ภรพนั่งมองปาเต๊ะ และเสื้อผู้หญิงที่ซื้อมา นึกย้อนถึงเหตุการณ์ใกล้ชิดชวนฝัน ระหว่างเขากับวันวิสา ภรพได้แต่ถอนใจ...มันจะจบลงยังไง