บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 10 หน้า 5
“จู๋ครับ ผมชื่อจู๋ครับ” วันวิสา อึ้ง “พ่อแม่ตั้งให้ตั้งแต่เกิด...แต่คุณอย่าคิดมากนะครับ จู๋แปลว่าหดจนสั้น สั้นจุ๊ดจู๋ไงครับ”
วันวิสาพบความจริง “ขอบใจนะนายจู๋” จู๋กลับออกไป วันวิสาคุมแค้น “ที่แท้ก็เป็นยังงี้นี่เอง”
ที่ลำธาร ชุดราตรีดินเนอร์ของวันวิสาถูกซักแขวนตากไว้มุมนึง น้ำยังหยดติ๋ง วันวิสา กระโจมอกด้วยโสร่ง แช่น้ำอยู่ ความบันเทิงอย่างเดียวที่พอจะหาได้เวลานี้ คือ ตีลมใส่โป่งให้พองเป็นหมาเน่า ลอยไปลอยมา วันวิสาหัวเราะกับตัวเอง
“ใกล้บ้าแล้วมัง หัวเราะคนเดียวก็เป็น”
วันวิสาสะดุ้งเฮือก หันขวับ ภรพยืนท้าวเอวอยู่บนโขดหิน ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ “นายสิบ้า...มาแอบดูคนอื่นเขาอยู่ได้..ไม่มีมารยาท”
“ถ้าเข้าใจผิดก็เข้าใจซะใหม่นะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ส่วนตัว ใครๆก็ มาอาบน้ำกันที่นี่ทั้งนั้น อย่าคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของอยู่คนเดียวเย้ยฟ้าท้าดินอล่างฉ่าง ไม่รู้จักอายผีสางเทวดาเจ้าป่าเจ้าเขาซะบ้าง..รึว่าจริงๆแล้วอยากให้ใครมาเห็นเยอะๆ คนงานผู้ชายที่นี่มีเป็นสิบๆนะจะบอกให้”
“ความคิดสกปรก...หยาบคายที่สุด”
ภรพถอดเสื้อออก วันวิสาตะกายเข้าฝั่งจะขึ้นจากน้ำ “จะไปไหน”
“ถามโง่ๆ”
“ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น...อยู่ตรงนั้นแหละ ถูหลังให้ฉันก่อน”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”
“ถามโง่ๆ สิทธิ์อะไร ก็สิทธ์ของความเป็นผู้คุมเชลยน่ะสิ”
“โรคจิต...บ้าอำนาจ...วี๊ดด” ภรพถอดกางเกงพรึ่บลงกองกับพื้น วันวิสากรีดร้องพร้อมปิดตา หนีภาพตรงหน้า
ภรพแช่ในน้ำ หันหลังให้วันวิสา ที่รักษาระยะห่าง จำใจถูหลังให้อย่างรังเกียจ
“สาบานนะเนี่ยว่าใช้มือทำ”
“ฉันทำได้ดีที่สุดก็เท่านี้แหละ”
“หยาบมาก”
“รู้ว่าหยาบ แล้วมาให้ฉันทำ ทำไม”
“ตั้งใจทำให้มันดีๆหน่อย” วันวิสายิ่งประชด ทำแย่กว่าเดิม “อยากลองดี รึไง”
“วิ๊ด....ด...”
ภรพลุกขึ้นยืน หันมาเผชิญหน้าวันวิสาเต็มๆ “เป็นบ้าอะไร”
วันวิสามองเห็นภรพใส่กางเกงเรียบร้อยปกติ “นายมันคนเลว...ชอบกดขี่ข่มเองน้ำใจคนอื่น”
“ขอบใจที่ชม...นี่ยังน้อยไปเธอน่าจะขอบใจฉันด้วยซ้ำ”