บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 3
บริเวณชายหาด มะพร้าวแห้งทั้งที่ร่วงลงมานานแล้ว และที่เพิ่งเก็บลงมาจากต้น ถูกโยนมากองรวมกัน
“นายจะทำอะไรเนี่ย” วันวิสาสงสัย
“คิดตามให้ทันหน่อยสิเจ๊”
“ฉันจะไปรู้ทันความคิดนายได้ยังไง พ่อคนฉลาดปราดเปรื่อง”
“ไม่ต้องยอกันถึงขนาดนั้นก็ได้ แค่ใช้สามัญสำนึก ใครๆเขาก็นึกออกแล้ว”
“นี่นายว่าฉันโง่เหรอ”
“ผมไม่ได้พูดซักคำ เจ๊พูดของเจ๊เองนะ”
ภรพหัวเราะ วันวิสาคว้ามะพร้าวขึ้นมา เขวี้ยงใส่หลังภรพเต็มเปา ภรพเจ็บหลังแอ่น ร้องโอดโอย
“สมน้ำหน้า ทีนี้ฉันรู้แล้วนายเก็บมะพร้าวมาทำอะไร เอามาให้ฉันไว้ใช้เขวี้ยงหัวนายไง ใช่ไหมล่ะ”
“ยัยบ๊องเอ๊ย...เอามาทำแพต่างหากล่ะ เราจะได้ออกไปจากเกาะนี่ซะที”
วันวิสาหูตาบรรเจิด “นายนี่เป็นคนดี ฉลาด แล้วก็มีน้ำใจที่สุดเลย...นี่นายคงเห็นใจฉันใช่ไหม”
“เปล่า...ผมสงสารตัวเอง ที่ต้องมาติดแหง่กอยู่ที่นี่ กับผู้หญิงติ๊งต๊องอย่างเจ๊มากกว่า”
“อีตาบ้า”
ภรพโกยหนี เพราะวันวิสาคว้าลูกมะพร้าวขึ้นมาจะทุ่มใส่อีก
วันวิสานั่งกินอาหารค่ำ มันเผา ปลาเผา ผลไม้ อิ่มจัดจนเรอเสียงดังออกมา
ภรพกำลังถักเถาวัลย์ทำตาข่ายสะดุ้ง “โอ้โฮ...บอกยี่ห้อเลยนะเนี่ย ลูกกำพร้าเหรอเจ๊น่ะ”
“เกี่ยวอะไรด้วย”
“พ่อแม่เจ๊ไม่ทันได้สอนรึไง ว่าเป็นลูกผู้หญิง เรอเสียงดังอย่างงี้หมดราคากันพอดี”
“ผู้หญิงเรอไม่ได้ แต่ผู้ชายเรอได้งั้นเหรอ นายนี่หัวโบราณชะมัดเลย”
“อยากเห็นหน้าผัวเจ๊จัง อย่างเจ๊นี่ได้ผู้ชายแบบไหนหว่า”
วันวิสาหลุดพรวดออกมา “ฉันยังโสดย่ะ..ยังไม่มี”
“อ้าว แล้วที่จะไปเกาะเจ็ดนี่ ไม่ได้ไปหาผัวหรอกเหรอ”
“ฉันไปธุระของฉันยะ”
“แค่นี้ต้องโกธรกันด้วย”