บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 3 หน้า 2
5 มีนาคม 2558 ( 16:27 )
844.7K
“นายพูดเหมือนพ่อแม่ฉันไม่มีผิด...”
“คนเป็นพ่อแม่น่ะหวังดีต่อลูกทุกคนน่ะแหละเจ๊...ให้สวยยังไง เรอดังยังกะระเบิดลงอย่างงี้ แถมเงินให้ด้วยผมก็ไม่เอามาทำเมียหรอก”
“อย่างนายฉันก็ไม่เอามาทำ ผอสระอัว เหมือนกัน” วันวิสางอน สะบัดแยกไปอีกมุม นั่งหันหลังให้ภรพ
“เอาเหอะเจ๊ ยังไงพรุ่งนี้เราก็จะได้ออกไปจากที่นี่กันแล้ว เจ๊ก็ไปตามทางของเจ๊ผมก็ไปตามทางของผม เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก แต่ผมบอกได้เลย เดินตามผู้ใหญ่น่ะหมาไม่กัดหรอก”
วันวิสาเดินกลับมานั่งแปะลงจะช่วยถักตาข่าย “ไหน...ทำยังไง นายสอนฉันสิ”
“ไม่เต็มใจจะทำก็อย่าทำดีกว่า”
“ฉันเต็มใจ ยังไงฉันก็อยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แล้วนายก็นินทาฉันไม่ได้ด้วยว่ากินแรงนาย ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง”
ภรพยิ้ม สอนวันวิสาให้ถักตาข่าย
กลางดึกคืนนั้น ภรพนอนข้างกองไฟ ลืมตาขึ้นเพราะได้ยินเสียง . . .
“หนูทำได้....หนูทำได้....ไม่เชื่อป๊าก็คอยดูละกัน” ภรพขยับเข้าไปดู วันวิสานอนละเมอเป็นเรื่องเป็นราว ร้องไห้ “ป๊าใจดำ”
“เจ๊...เจ๊”
“ป๊าไม่เห็นหนูเป็นลูกใช่ไหม...ป๊าคอยดูละกัน ป๊าคอยดู...คนบ้าอะไรชื่อจู๋...น่าเกลียด น่าเกลียด”
วันวิสาหลับต่อ
เช้าวันต่อมา ที่บ้านรุ่งเรืองไพศาลศิริ
อาเจิ้งเข้ามา “ซ๊อ...ของไหว้พระจันทร์คืนนี้ได้มาครบแล้ว”
สุพรรษานั่งเศร้าเหมือนไม่ได้หลับนอนมาทั้งคืน
“ขอบใจอาเจิ้ง ...” พราวหันไปบอกอาเจิ้ง
สุพรรษาคิดถึงผู้เป็นลูกชาย “ขนมไหว้พระจันทร์ต้องเก็บเอาไว้ให้ภรพด้วยนะ ของโปรดเขา”
“ม้า อย่าห่วงไปเลย คืนนี้เราจะช่วยกันขอพรให้เฮียปลอดภัย ยังไงเฮียก็ต้องได้กลับมา” ภรีมปลอบ
เวลาเดียวกัน ในห้องทำงาน ไพศาลใช้โทรศัพท์ติดต่อทางไกล สั่งลูกน้องให้ตามหาภรพ
“คนของเรามีเท่าไหร่ ลื้อระดมออกมาช่วยกันตามหาให้หมด อามงคลกับอาโชคจะตามลงไปช่วย” ไพศาลวางหู
“ถ้าเจอแต่ซากเรือเป็นเสี่ยงๆยังงี้ผมกลัวว่า…” โชคทวีคาดเดาอย่างหวาดๆ