บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 3 หน้า 4
5 มีนาคม 2558 ( 16:27 )
844.7K
“อ้าว...ก็เห็นแน่นิ่งไป นึกว่าน้ำท่วมปอดไปแล้ว” ภรพกุมเบ้าตา “ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ”
“ทำไมนายไม่ปล่อยให้ฉันจมน้ำตายไปซะเลย”
“ขนาดตัวเป็นๆ ติงต๊องอย่างเจ๊ ยังทำผมปวดหัวขนาดนี้ แล้วถ้ากลายเป็นผี มิปั่นป่วนผมหนักเหรอ”
“อีตาบ้า” วันวิสาทุบตีภรพ แต่ภรพหลบได้ทุกหมัด จนวันวิสาหมดแรง น้ำตาไหล
“ผมขอโทษนะเจ๊....ฝีมือทำแพนั่นมันห่วย แถมผมยังประมาทคลื่นลมเกินไป”
“ฉันเป็นภาระให้นายขนาดนี้..นายจะเอาตัวรอดไปคนเดียวก็ทำได้ ไม่มีใครเขาว่าอะไรนายหรอก”
“ไหงพูดยังงี้ล่ะ...ในฐานะมนุษย์ร่วมโลกคนนึง ต่อให้เจ๊ติงต๊องน่ารำคาญกว่านี้ผมก็ทำยังงั้นไม่ได้แน่ ไหนๆ ฟ้าก็สั่งเราลงเรือลำเดียวกันมาตั้งแต่แรกแล้ว ฟ้าคงไม่ใจร้ายกักเราไว้บนเกาะนี่ จนตายหรอก ยังไงเราก็ต้องได้กลับบ้านด้วยกัน...อย่างปลอดภัย”
วันวิสามองภรพอย่างเห็นน้ำใจมากขึ้น
วันวิสาเดินตามภรพห่างๆ ระหว่างทางเดินกลับกระต๊อบ ภรพชะงักเพราะมองเห็นไกลๆบนแนวคลื่นซัดชายหาด
ผ้าโสร่งผู้ชายแบบคนใต้ใช้ถูกคลื่นซัดเข้ามาจมทรายอยู่ครึ่งหนึ่ง โผล่ขึ้นมาให้เห็นภรพรีบวิ่งเข้ามา วันวิสามองแปลกใจ รีบตามมาดู ภรพดึงผ้าโสร่งขึ้นมาจากทราย ได้สองชิ้น เสื้อคอกลมของผู้ชายได้อีกตัวหนึ่ง
“เรามีเสื้อผ้าให้เปลี่ยนกันแล้วละ”
“มาได้ยังไงเนี่ย”
“น้ำมันคงซัดมาจากเรือลำนั้นแหละ เห็นไหมเจ๊ ฟ้าไม่ได้โหดกับเรานักหรอก”
วันวิสาคลี่ผ้าดู “โสร่งนี่ขาดนิดหน่อย แต่ยังใช้ได้” ภรพเดินลุยน้ำลงไป “นายจะทำอะไร”
“วันก่อนผมก็ได้มีดจากแถวนี้ ทางน้ำทางลมมันคงพอดีกัน ผมแน่ใจว่าต้องมีของจากเรือจมน้ำอยู่แถวนี้อีก”
ภรพลุยน้ำแล้วกระโจนดำน้ำหายไป
ภรพดำน้ำลงไป ลืมตามอง มือคลำไปตามพื้นทราย และพบบางสิ่ง
วันวิสายืนแช่น้ำหัวเข่า...ซักผ้าโสร่งที่เก็บได้ ภรพโผล่ขึ้นมาจากน้ำไกลๆ
ภรพตะโกนเรียก “เจ๊” ภรพชูถังเหล็กมีหูหิ้วขึ้นอวดวันวิสา แล้วเหวี่ยงโยนเข้ามาให้ วันวิสาลุยน้ำเข้าไปเก็บถัง ภรพว่ายน้ำกลับไปในน้ำลึกอีกครั้ง
ภรพดำน้ำ เห็นบางอย่างไกลๆ ภรพดำไปถึงหีบไม้ใบนึงที่จมพื้นทรายอยู่