บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 7
“แกจะฆ่าฉันเพราะอะไร”
ภาคย์ไม่ตอบ พจน์จ้องหน้าภาคย์ “หรือว่า...อย่าบอกนะว่าแกรักวนิษา”
มีคนเดินผ่านหน้ารถ พจน์หันไปมอง เสียสมาธิ ภาคย์แย่งปืน แต่พจน์แข็งแรงกว่าแย่งปืนกลับมาได้
“ไอ้เวร” พจน์เงื้อปืนตบหัวภาคย์เปรี้ยง ปืนลั่นปัง
ภาคย์หูอื้อ ลืมตามาอีกทีเห็นพจน์จ้องมองเขาอยู่ก้มลงมองปืนในมือตัวเอง ที่กลางหน้าอกพจน์เลือดทะลักออกมา ภาคย์งงไปวูบ ก่อนจะหัวเราะ “ฮ่าๆๆๆ”
พจน์ตะลึง รู้ตัวว่าไม่รอด แต่ยังไม่อยากเชื่อ
“นี่ละโว้ยดวงปรมะของผมล่ะ เชื่อรึยัง”
“ดวงปรมะ มีจริงเหรอนี่...”
“ลาก่อนไอ้พจน์ แต่ไม่ต้องกลัวเหงา เพราะเดี๋ยวฉันจะส่งลูกน้องนักฆ่าของแกไปลงนรกอีกคน”
“ภาคย์...พาฉันส่งโรงพยาบาลที ช่วยฉันด้วย”
“ฝันไปเถอะไอ้สารเลว จะบอกให้รู้ไว้ ที่ฉันคิดจะฆ่าแกน่ะเพราะฉันรักวนิษาน่ะส่วนหนึ่ง แต่ที่สำคัญเพราะฉันรู้ว่าพอวนิษาตายแกต้องฆ่าฉันแน่ๆ ใช่มั้ยล่ะ ในเมื่อแกมันชั่วอย่างงี้แล้วฉันจะช่วยแกทำไมวะ”
“ไอ้ภาคย์...แก...ไอ้...” พจน์ขาดใจตาย
ภาคย์ดึงกุญแจรถออกมา ลงจากรถ ปิดประตูรถล็อครถเรียบร้อย โยนกุญแจรถลงถังขยะ เดินออกไป
บนดาดฟ้าบ่อนพวกลูกน้องตกแต่งงานใกล้เสร็จแล้ว วนิษานั่งเหม่ออยู่คนเดียว
ปฐมเดินมาหา “ตั่วเจ้ เป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“ฉัน...ไม่รู้เหมือนกันคุณปฐม...ฉันควรจะแต่งงานดีมั้ย”
“ทำไมตั่วเจ้เกิดลังเลล่ะครับ”
“ฉันคิดว่าฉันควรจะแต่ง แต่ฉันรู้สึกว่าไม่ควรแต่ง”
“ความคิดมันขัดแย้งกับความรู้สึก...ความคิดคือเหตุผล ความรู้สึกคืออารมณ์”
“คุณกำลังจะบอกว่าฉันควรใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ใช่ไหม”
ปฐมไม่ตอบ
“หรือว่า..ฉันควรจะยกเลิกงานนี้”
“ถ้าตั่วเจ้จะยกเลิกก็สั่งมาเลยครับ ผมจะเลิกงานทันที”
วนิษามองหน้าปฐม กำลังจะสั่งเลิกงาน อาจารย์เม้งก็เดินขึ้นมาสู่บริเวณงาน “สวัสดีครับ คุณวนิษา”
วนิษางงเพราะไม่ได้เชิญเม้ง “อาจารย์เม้งรู้เรื่องงานแต่งของฉันได้ยังไงคะ ฉันไม่ได้บอกอาจารย์นี่”
เม้งกำลังจะตอบ ภาคย์ก็เดินเข้ามา “ผมเชิญอาจารย์มาเองครับ คงไม่เป็นไรนะครับ”
ภาคย์เข้ามายืนข้างๆวนิษา เม้งมองทั้งสอง แล้วส่ายหน้า