บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 13
หนุงหนิงนั่งกินไอติมถ้วยใหญ่เพียงลำพัง ขณะที่วรางค์กับโจกินถ้วยเล็ก กินไปคุยกันไป
“ขอโทษนะที่ทำลับๆล่อๆแบบนี้ อยากคุยแบบเห็นหน้าแต่ไม่อยากให้วนิษารู้เรื่อง”
“คุณยายมาหาผมแบบนี้ ผมรู้สึกตื่นเต้นดีเหมือนกัน”
วรางค์หัวเราะ “ก็เป็นเรื่องภารกิจลับๆอ่ะนะ คนอื่นอาจจะตื่นเต้นแต่เธอคงจะชินอยู่แล้วล่ะ”
“ลองบอกมาก่อนสิครับว่าเรื่องอะไร”
“บอกตรงๆว่าฉันไม่เห็นด้วยที่วนิจะบวช แต่ฉันไม่อยู่ในฐานะที่จะไปขัดขวางอะไรเขาได้”
“ทำไมล่ะครับ”
“เราบวชเพื่อแสวงหาการหลุดพ้น เราบวชเพราะเราเห็นแล้วว่าโลกนี้เต็มไปด้วยสิ่งที่ทำให้เรามัวเมาลุ่มหลง เราบวชเพราะเราในศรัทธาในพระธรรมของพระพุทธเจ้า...เราไม่ได้บวชเพื่อหนีปัญหา”
“คุณยายไม่เห็นด้วยที่คุณวนิจะบวชเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้สามีทั้งสามของเธอหรือครับ”
“ที่ผ่านมาวนิษาทำบุญมากมายให้บรรดาสามีของเธออยู่แล้ว คำว่าบวชเพื่ออุทิศส่วนกุศลน่ะเป็นเพียงข้ออ้าง...เธอแค่จะใช้วัดเป็นที่ซ่อนตัวจากโลกภายนอกที่เธอกลัวและไม่กล้าที่จะอยู่อีกต่อไป”
“หลายคนก็ทำแบบนั้นไม่ใช่เหรอครับ”
“ใช่ แต่พวกเขาจะไม่ได้พบความสุขสงบอะไรหรอก การบวชแบบนั้นเป็นแค่การหลอกตัวเอง”
“ผมเห็นด้วยกับคุณยายครับ”
วรางค์ดูมีท่าทางแปลกใจ
“ผมเป็นเด็กวัดครับ แบบที่คุณยายพูดผมเห็นมามากแล้ว”
“ฉันไม่อยากให้วนิษาเป็นแบบนั้น”
“แล้วคุณยายจะให้ผมทำอะไร”
“ล้มงานบวชของวนิษาซะ”
โจหัวเราะเบาๆ “ยากไปมั้งครับ ในเมื่อตอนนี้ใจเขาอยากบวชเต็มแก่ ส่วนผมก็เป็นแค่คนขับรถ คุณยายจะให้ผมทำยังไงเหรอครับ”
“ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนเก่ง”
“แน้ เล่นบิ๊วกันง่ายๆอย่างงี้เลยเหรอครับ”
“ฉันเชื่อมั่นว่าถ้าเป็นเธอ เธอทำได้อยู่แล้ว”
“ที่ผ่านมาผมทำอะไรล้มเหลวไปตั้งเยอะ”